Ode aan Bes (Philyra)

Om ervoor te zorgen dat we mochten afspreken, moesten we aan haar vader bewijzen dat onze vriendschap heel veel voor ons betekent, dat 'ie speciaal is. Daarom kwam Bes met het idee, een ode voor elkaar te schrijven.


Die van haar voor mij:

Eva en ik kenden elkaar nauwelijks toen we begonnen met praten. Ik vertelde haar dingen over wat ik deed en over mijn passie van schrijven. Zij, op haar beurt, vertelde me dingen over haar. Enige tijd later las ze mijn story ‘Happily ever after’ en was één van de weinigen die elk hoofdstuk las met veel enthousiasme, de enigste die op elk hoofdstuk een lieve reactie gaf. We raakten aan de praat en merkten beiden dat er iets was tussen ons, als een verloren vriendschap die nu terug gevonden werd. We wisselden uiteindelijk email-adressen en gsm-nummers uit. Na dat ze me vertelde dat ze mijn story écht goed vond, vroeg ze me of we niet samen een stoy konden schrijven. Ik vond dit idee al direct geweldig. We wisselden ideeën uit en onze story begon vorm te krijgen. Ik was benieuwd naar de persoonlijkheid die achter ‘xlufjoetoexx’ zat, haar nickname, dus begonnen we te chatten. Al snel wist ik dat dit goed zat. We lachten ons krom, en vaak zat ik achter de computer met een glimlach van oor tot oor, lachend over de maffe dingen die we konden verzinnen. Ik wou nu toch eens weten hoe ze eruit zag, het gezicht achter die maffe, lieve woorden. Dus begonnen we te cammen. Eva bleek een geweldig fijne, lieve meid te zijn. Precies zoals ik me haar voorstelde. Nog geen 2 dagen later zaten we te dansen achter de cam. De regendans van plop. Ik zei tegen haar dat we die in het echt moesten doen en ze begon direct te lachen. Ik vroeg waar ze woonde en tot mijn verbazing woonde ze in Hasselt, nog geen 11 kilometer van mij vandaan. Het kon zelfs dat we elkander al eens tegen hadden gekomen, zonder dat we het wisten! We vonden het beiden een prachtig idee om af te spreken. Ideeën kunnen uitwisselen, verhalen kunnen vertellen face-to-face. Dat idee trok ons beiden erg aan. Nu ik wist wat voor een sprankelende persoonlijkheid Eva was, had ik er erg zin in om haar te ontmoeten. Ik verheugde me er zelfs op en ik wist dat dit wederzijds was. Dus besloten we een afspraak te maken. En zo kwamen we op dit absurde idee, om een ode voor elkander te schrijven. Ik heb in Eva een echte vriendin gevonden. Iemand die ik kan vertrouwen, die ik alles kan zeggen maar ook iemand waarmee je kan lachen over ‘roze helikopters’. Ik hoop dat mensen nu zullen inzien dat dit een geweldige kans zou zijn om een prachtige vriendschap als deze te laten openbloeien.

De mooiste ode die ik me zou kunnen wensen ^^


Dan die van mij voor haar:

Het begon allemaal door Quizlet. Ik kreeg een bericht van een account, genaamd ‘SkyWrither’ in mijn gastenboek. De vraag om de story “Happily Ever After” te lezen, werd aan mij gesteld, gezien ik een tekstje over pesten had geplaatst in mijn eigen gastenboek. Normaal gezien lees ik geen stories over onbekende personen, maar omdat dit me een écht leuke story leek, nam ik toch maar een kijkje. Al snel kwam ik er achter, dat deze ‘SkyWrither’ een echt getalenteerde schrijfster was. Ik vroeg me af wat de naam van dit getalenteerde schrijfwezen was. Bes. “Wat een speciale naam” dacht ik meteen. Je kan het al wel raden. Ik hou van speciaal. Ik wou wel eens wat meer weten over deze Bes. We raakten aan de praat en ik voelde meteen al een klik. We denken hetzelfde, maar toch vullen we elkaar aan. Ik wist direct al, dat deze vriendschap veel voor mij zou gaan betekenen. Ik kreeg het lumineuze idee, om samen een story te schrijven. Dat zag Bes ook zitten. Ik verzon de titel “Love comes at the most unexpected moments”. Maar wat zij niet wist, was dat die titel ook op ons was gebaseerd. We hadden niet gepland om elkaar te ontmoeten, om zo’n geweldig goede vriendinnen te worden. Na een tijd gaven we elkaar onze email-adressen, met de bedoeling gemakkelijker over onze story te kunnen praten, maar ook om te kunnen cammen. De eerste keren kwam het er niet van, maar uiteindelijk konden we elkaar zien via de webcam.
Iedere keer als ik met Bes praatte, of als ik wist dat we gingen praten, werd ik hyper. Geen enkele andere vriendin die ik heb, kon mijn stemming van slecht, naar goed omhalen. Ondertussen hadden we onze telefoonnummers ook al uitgewisseld.
Ik weet niet meer wie er mee kwam (ik denk Bes), maar één van ons kreeg het fantastische idee om elkaar in het echt te ontmoeten, aangezien we maar enkele kilometers van elkaar wonen. De ander stemde daar direct mee in, maar natuurlijk moeten die vervelende wezens, genaamd ‘ouders’, daar toestemming voor geven. Mijn mama vond het geen probleem, zolang ze Bes even mocht zien, zodat ze weet met wie ik zo goed bevriend ben. Maar zij kwam er niet zo gemakkelijk vanaf. Haar papa stemde eerst in, maar haar mama wou daar een stokje voor steken. Alletwee vloekten we in onze gedachten. Dat weet ik door onze coole tweelingtelepathie. Jaja, dat bestaat.
Zoals gewoonlijk, had Bes een idee. Haar meter kon haar helpen om haar mama te overhalen. Dat lukte uiteindelijk niet, maar haar papa had een goed idee. We moesten bewijzen hoe speciaal onze vriendschap is. Natuurlijk, als ouder, vond hij het niet goed genoeg toen Bes alles liet zien wat we naar elkaar hadden geschreven, hoe lief sommige dingen ook waren. Maar… Bes kreeg een idee. Het was gek. Het was gestoord. Het was raar. Het was abnormaal. Het was een ode voor elkaar schrijven. Dat vond haar vader blijkbaar een goed idee en we zijn al voor 50% geslaagd. Hopelijk kunnen we, met mijn deel, 100% halen.
Voor andere vriendinnen zou ik dit niet doen, maar Bes is speciaal voor mij. Ze is –en dat komt recht uit mijn hart- de beste vriendin die ik ooit heb gehad <3
Bes, I love you xxxx


Jij bent de enige vriendin die me kan laten lachen als ik me down voel.
Er zijn enkele héél persoonlijke dingen in mijn familie, waar ik me (ik weet ook niet waarom) voor schaam bij m'n andere vriendinnen, of ze het nu zouden begrijpen of niet. Die hield ik dan ook vrij lang verborgen. Maar bij jou is het anders, bij jou WIL ik het vertellen. Ik wil dat je zelfs m'n slechte verhalen hoort (en dat kunnen er meer zijn dan jij verwacht). Die ga ik je dan ook zaterdag, 13 augustus vertellen (vandaag dus).
Ik wil wel dat je weet, dat het, ook al wil ik het je vertellen, veel moed vraagt om die slechte dingen te vertellen zonder in huilen uit te barsten, want ik ben vaak gekwetst en in de steek gelaten door mensen van ik onvoorwaardelijk en ongelooflijk veel van hou. Ik verwacht ook, dat je ze (die verhalen) niet doorvertelt aan je school enzo. Het zijn persoonlijke dingen, dus hou ze voor jezelf. Ik heb veel mensen vertrouwd in mijn leven, en bij velen was dat een fout van mij. Ik hoop dus dat ik nu een juiste keuze maak.
Maar ik vertrouw je.
Bes, habeta habibi <3

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen