Now or never.

Hello!
Ik verveelde me.
Maar ik heb nog wel iets dat ik kwijt wil van een andere keer.
Read this:




-
Ik zit.
Midden in de zaal.
Alleen.
Overal zijn stemmen te horen.
Om me heen zijn vele mensen. Ik kijk rond. Ik wacht af.
Maar zonder resultaat. Niemand maakt zich zorgen om mij.
Op de achtergrond gelach. Van onder andere mijn vader.
Aan de ene kant is het wel rustgevend, maar aan de andere kant doet het pijn te weten dat niemand het interreseert wat me dwart zit.
Nog meer gelach. Ook van mensen waarvan ik dacht dat het mijn vrienden waren.
Maar nog steeds zit ik hier.
Alleen.
Verlangend, naar mijn bed om opnieuw uit te huilen, naar Belie (Owles) in de hoop dat ze me begrijpt, naar een plaats waar ik wel gelukkig kan worden.
Maar op dit moment zit ik hier.
Alleen.
Met pijn, veel pijn.
Wachtend.
Met nog meer pijn.
Nog steeds alleen.-






Dat had ik een tijdje geleden geschreven in de hoop dat ooit iemand me zal begrijpen.
En het deed toen wel goed om het op te schrijven.
Ik denk dat ik dat maar eens vaker ga doen.

Love ya'll!

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen