Met tranen in mijn ogen kijk ik naar de teksten,
de teksten die haar gevoelens omschrijven,
haar pijn, haar verdriet,de leegte, en de holle ogen,
Ze laten alles zien, ookal verstopt ze ze zo goed,
wetend dat niemand ze mag weten,
"Omdat ze zelf al genoeg problemen hebben",
wetend dat het haar vanbinnenuit opeet,
en door gaat met eten, Totdat er niets meer over is...
En knapt omdat ze alles op gekropt hield overdag,
Om ze die avond boven te halen en erom te huilen, te gillen,
Totdat er weer de leegte is, de leegte waar ze zo bang voor is

Er zijn nog geen reacties.


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen