een van mijn beste vriendinnen heeft laatst een paar van mijn littekens gezien op mijn arm, ze wist gelijk waar die van waren. ik heb haar koeten beloven om mezelf nooit meer te snijden, anders zou ze doorgaan met snijden zoals zij dat vroeger deed en zou ze met diepe letters mijn naam in haar arm snijden. AMBER... en dat terwijl ik net een soort van weer begonnen was. je zou denken dat het niet moeilijk is om die belofte te houden, omdat ik het al langer niet gedaan heb.
nou, dat is het dus niet. al die tijd dat ik het niet deed liep ik rond met het idee in mijn hoofd. ik liep rond met het idee dat ik me zo veel beter zou voelen als ik het ook maar heel even deed. dat heb ik nu ook, en het wordt er niet makkelijker op om mezelf de hele tijd in een spiegel te zien. hoe is het iemand in godsnaam ooit gelukt om zo'n lelijk persoon op aarde te zetten, iemand die zo ziek, lelijk en nutteloos is? hoe kan ik ooit de liefde vinden als er een gezicht van een monster op mijn nek geplakt zit.
ik dwaal af. ik heb het drie dagen geleden beloofd, en het is zo ongelooflijk moeilijk om me eraan te houden, waar ik het mesje ook verstop, hoe erg ik me ook met andere dingen bezighoud, de gedachte en de beelden blijven in mijn hoofd rondspoken. vooral als ik 's nachts weer tot drie uur wakker lig, dan is het het hoogst. ik huil niet overdag. als mijn tranen en verdriet komt pas echt tevoorschijn als de zon ondergaat. je zou dus kunnen zeggen dat ik de nacht haat, maar ook weer niet. 's nachts is alles rustig, mensen lopen niet aan mijn hoofd te zeiken. dus het is ook wel weer fijn als het nacht is.
het i8s jammer dat de vakantie weer voorbij is, ik kan het ook merken aan die dreunende hoofdpijn die komt opzetten als iemand ook maar het woord school zegt. school brengt problemen. school brengt stress. school brengt mensen die ik liever vermijd.. school brengt mijn onbereikbare liefde Paul. het is oneerlijk dat ik verliefd ben geworden op een van de meest populaire, knapste, playerigste, en gewildste jongens op school. het is oneerlijk dat hij voor me zat in de klas. het is oneerlijk dat hij achter zijn harde laag van ijskoude klootzak een warm hart zit dat verscheurt is door pijn. het is nog verschrikkelijker dat ik dan ook nog eens val op een badboy, die hij is. ik heb me vaak genoeg verteld dat ik niet knap, lief, leuk, grappig of perfect genoeg ben voor hem, maar hij wil maar niet uit mijn hoofd gaan.
leven is oneerlijk en hard, get fucking used to it.

Er zijn nog geen reacties.


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen