Tot een maand terug had ik nog nooit een brownie gehad in heel mijn leven niet, maar nu achtervolgd het fenomeen me elke dag.
Het begon allemaal een maand geleden toen we op school bij de laatste les Engels een High-Tea hielden. Een meisje uit mijn klas nam brownies mee en ik dacht: ach waarom zal ik er niet eens eentje pakken? Dus ik nam een brownie en ik vond dat het plakkerige choco-ding niet slecht smaakte.
Drie weken later hadden we me de klas een barbecue en driemaal raden wat het toetje was: brownies. Dat was de tweede keer dat ik een brownie at in mijn leven.
Ongeveer anderhalve verfde een meisje die ik ken haar haren van blond naar bruin en ze wilde voortaan "Brownie" genoemd worden. Ze stuurde vervolgens een tweet naar haar bff met een foto daarin van een stukje appeltaart waarop blondie (want zij heeft blond haar) stond en daarbij een pijl naar de naam van haar vriendin en een brownie met een pijl naar haar naam. Als ik haar bff was geweest was ik waarschijnlijk een aangebrande kokosmakroon geweest met de naam "blackie".
Gisteren gingen mijn moeder zoals op elke vrijdag naar de markt. Als eerste gingen we naar onze vaste stek "'t Stoepje", een koek, gebak en broodkraam op de markt. Mijn moeder koopt daar altijd verschillende soorten hartige broodjes, woepies, kaaskoppen, kaasstengels, vaak nog een zak met koekjes voor bij het avondeten. We kennen de man van de kraam (die Jan-Willem heet) al vele jaren en hij is altijd heel vriendelijk. Als we redelijk veel uitgeven, net zoals vandaag geeft hij altijd ons iets extra's. De twee voorgaande weken hebben we sinaasappelgebak gekregen en daarvoor worteltaart. En je raadt het al we kregen een doosje brownies mee...
x Renske

Reageer (1)


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen