Treinreis
stel je het beeld voor:
Je zit in de trein, alleen in de coupé. Per toeval zit je met je rug naar je eindbestemming. Je kijkt naar buiten. Je telefoon is leeg. Je ziet snel de bomen, huizen, steden en/of dorpen voorbij komen. Je laat de plek achter waar je vandaan komt. Je ziet je mini geschiedenis verdwijnen. Geen zicht waar je naar toe gaat, want dat heb je de rug toegekeerd, onbewust, maar toch.
Je zit de grijze lucht, het enige wat het zelfde blijft. Je hebt je eigen woonplaats al verlaten.
stel je het zelfde beeld weer voor, maar dan zit je met je gezicht naar je bestemming toe:
Je kijkt niet naar je verleden, nee naar de toekomst. Je ziet je eindbestemming naderen. Je denkt niet terug, Je ziet niks verdwijnen. Je ziet wat nog komen zal. Meestal ga je dan ook niet terug denken. Je gaat denken aan wat je gaat doen.
Dit is zo'n filosofisch momentje van mij
Wat ik hiermee probeer te zeggen is als je kan ziet waar je heen gaat, ga je vrolijker denken als wanneer je ziet wat je achterlaat.
Met dit voorbeeld kwam het in me hooft. Maar als je verder denkt is het logisch met alles. Je gaat een nieuwe hond halen... of je laat je hond inslapen ( okeee een heel ander soort voorbeeld) maar komt op het zelfde neer...uiteindelijk
Er zijn nog geen reacties.