Het is vrijdag 15 augustus. Over vier dagen begint school weer, en mijn enthousiasme over mijn nieuwe schooljaar is binnen 13 uur en een kwartier, veranderd in depressie en het ik-wil-niet-syndroom. Ik zal vertellen hoe het komt:

Donderdagavond
Ik lig in bed met mijn lekkerste pyjama en mijn knuffelsokken aan. Helemaal happy zit ik na te denken over het nieuwe schooljaar, in ons nieuwe gebouw. Over de nieuwe vriendinnen die ik zal krijgen, de betere docenten en over het perfecte rooster dat me te wachten staat. Nou ja, dat hoop ik allemaal tenminste. Mijn rooster weet ik namelijk nog niet. Ik ben er wel achter gekomen in welke klas ik zit. 2V2, de enige atheneumklas. En enige niveau waar geen van mijn vriendinnen naar toe gaat (op praktijkonderwijs na).
Maar opeens schiet me iets te binnen…… Ik wordt bij nieuwe mensen best wel zenuwachtig! Wat moet je wel en niet zeggen? Hoe kom je cool en relaxt over als je dat van binnen helemaal niet bent? Ik heb een handboek nodig!
Ik gooi mijn deken af en ga op mijn bed zitten. Nadenken, hard nadenken. Waar heb ik ze neergelegd? Zachtjes sluip ik naar mijn bureau en kijk mijn rekjes langs. Aha, daar! Ik pak uit 1 van de rekjes die vol ligt met tienerbladen, een magazine. Met grote gele letters staat er Hebbez! op het blad. De naam van het blad komt perfect overeen met mijn gedachten op dit moment. Veel verschillende kopjes zeggen tegen me dat ik dit blad misschien eens moet lezen, maar nu heb ik maar oog voor 1 ding. Het kleinste kopje, waar staat; Hebbez!-tipz, Hoe word ik populair? Ik pak een pen en een boekje en snel schrijf ik alles over.

Vrijdagochtend
Nog een beetje teleurgesteld van gisteravond, zit ik voor de televisie. Ik kijk teleshopping, in het Duits. Ik kan Duits moeiteloos verstaan en prima spreken, dus het volgen van de reclames is geen probleem. Het probleem is dat ik misschien wel helemaal niet zo’n leuk schooljaar wordt. Niet dat er geen goede tips in het blad stonden ofzo, maar het feit dat ik misschien helemaal niet zo veel vriendinnen erbij zal krijgen bederft me wel de zin in school. Mijn schoolvriendinnen zijn namelijk op dit moment ook niet echt iets waar 100% ik tevreden mee ben.
Zzzz,zzzz. Ik kijk van het beeldscherm weg en kijk in plaats daarvan naar mijn mobieltje, die zonet getrild had. Oh leuk, een whatsappje! Snel tik ik mijn wachtwoord in en kijk van wie het is. Het bericht blijkt van Susanne te zijn, een van mijn bff’s. Ik lees het berichtje en opeens denk ik nog maar aan 1 ding. Het rooster staat erop!
Ik spring op van de bank en binnen no-time zit ik achter de computer. Ons lieve computertje blijkt vandaag eens zin te hebben om mij te pesten en er 5 minuten over te doen om het internet op te starten en naar de website van mijn school te gaan. Snel tik ik mijn klas in en wacht gespannen af totdat het rooster op het scherm verschijnt.
Maar mijn enthousiasme wordt direct de grond in gestampt. Ik kan wel janken! Maandag van het 1e tot het 7e uur. Dinsdag van het 1e tot het 8e. Woensdag is precies hetzelfde als dinsdag. Op donderdag worden de eerste 2 uren van mijn dag verspilt door uitslapen, want ik heb van 3e tot het 6e en vrijdag nog eens van het 1e tot het 7e.

Bij het middageten
Het is ongeveer een half uur later. Emotieloos meld ik tegen mijn moeder dat ik een Cup A Soupje neem bij het eten. Ik kan kiezen uit Prei-créme, Tomaat-créme en kippensoep. Zonder na te denken pak ik de Prei-créme en lees hoe deze soep ‘werkt’. Op de achterkant staat met grote letters: Versla de dip in drie stappen! Dat is wat ik nodig heb! Snel gehoorzaam ik de gebruikshandleiding op het zakje.
Maar nee, nadat ik mijn soepje heb opgedronken is het enige wat ik er aan overhoudt een half verbrande tong. Depressief, met verbrande tong en geen zin in school, verdwijn ik in mijn kamer.

Er zijn nog geen reacties.


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen