Een traan is niets meer.
Er bengelt er zo maar eentje van mijn wang.
Stomverbaasd was ik toen hij schreeuwde,
niet wetend wat terug te zeggen.

Een traan is niets,
te vergelijken met het verdriet die ik voel.
Omdat ik net opnieuw ruzie kreeg,
voor een domme afwas die niet gedaan was.

Tranen blijven vloeien,
ook al ben ik niet meer thuis.
Zijn beledigende woorden galmen nog steeds na.
'Jij vuile ros' en 'Gij zit niet in met mij' vullen nog steeds mijn oren.

Er zijn nog geen reacties.


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen