Ongewone verliefdheid
Het zal wel weer eens niet...
Heel mijn leven heb ik gesmeekt om een wederzijdse liefde. Het laatste puzzelstukje. Het zijn echter geweldige mensen op wie ik de afgelopen tijden een oogje gehad heb. Geweldige mensen.
De man waarop ik smoorverliefd ben, wiens naam helaas niet uitgesproken zal mogen worden, is daarentegen buitengewoon. Het is werkelijk waar een prachtmens. Zijn ideeën over de wereld, zijn instellingen, zijn doelen. Alles. Alles aan hem is prachtig. Ik kan niet zeggen dat ik een ander persoon zoals hem ontmoet heb in mijn leven. Of iemand die daaraan kan tippen. En dat maakt mij lichtelijk angstig.
Deze man is jaren ouder dan ik, heeft meer levenservaringen dan ik en heeft meer wijsheid in zijn duim dan ik in mijn hersenen heb. Het zal echt geen duizend jaar duren voor iemand door zal hebben wat voor een formidabel persoon hij is. Mijn hart zal gebroken worden, ondanks het feit dat ik al voorzien had dat ik niks met hem zou kunnen beginnen. Ik ben er sterk van overtuigd dat ik geen enkele levenspartner zal vinden die mij zo laat voelen als hij.
Het feit dat ik niet bij hem kan en mag zijn doet mij emotioneel pijn, maar ook fysiek. Ooit gehoord dat je zoveel van iemand kan houden dat het gewoon pijn begint te doen? Het is geen fabel.
Reageer (1)
I feel you, same problem here, zucht... Ik weet niet hoe oud jij bent, maar bij ons speelt ook nog dat ik minderjarig ben. Echter is de liefde wel wederzijds, waardoor we elkaar kunnen steunen. Ook al blijft het lastig.
7 jaar geleden