Toneelstuk.
Eigenlijk is dat wat het leven is. Eén groot toneelstuk.
De regisseur zit lui in zijn stoel, toe te kijken hoe wij het allemaal klaar spelen.
Veranderingen in het script maken is onmogelijk, áls er al een script is. Wie weet zitten we allemaal een eind weg te improviseren.
Het doek zal pas vallen wanneer het leven aan zijn eind komt en het doek gaat op bij je geboorte.
We zijn allemaal marionetten. In de handen van de Dood, opweg naar ons einde - dat ons allemaal staat te wachten, vroeg of laat.
Reageer (4)
Dat lijkt op iets wat in mijn filosofieboek stond :'D
1 decennium geledenvooral de 2e & 3e zin.
Mooi & heel erg levo-achtig maar dat boeit niet :'D
1 decennium geledenTsss Na-aper ><
(
1 decennium geledenGaat ze eerst een stuk van mij erop zetten en voegt dan ineens dr eigen stuk aan toe.... pffft idee-jatter, gaah je direct mijn hele opvatting die ik noch nooit met iemand gedeeld heb online zetten bedankt stomme coolerd
Wow .. O.O naajs ..
1 decennium geleden<3.