Het leven in mijn hoofd
Eerst en vooral dit is de eerste keer een blog, geen idee wat mensen hier van verwachten. Ik wil hier gewoon even neerzetten wat er allemaal in mijn hoofd speelt.
Mensen die ik ken kunnen nooit omgaan met hoe ik denk. Daarom kan ik het ook niet meer uitspreken. Mijn hoofd is één grote warboel, ik ben een doomdenker, negatief denken zit daar natuurlijk ook bij, soms ben ik extreem vrolijk maar dat kan zo omslaan.
Ik weet nog goed, er was een tijd dat ik veel dacht dat ik dood ging. Ik ben ziek geweest en ik sprak vaak over de dood. (Dat doe ik nu nog maar vele minder) Toen zei ik tegen mijn moeder 'maar ik ga toch dood, of ik ga toch eerst dood.' Ze was het waarschijnlijk beu en zei van 'zwijg daar nu eens over.' Maar niemand beseft, wat ik één keer zeg dat het al duizend keer door mijn hoofd is gegaan. Dus als ik het dan uitspreek heb ik het al duizend keer tegen mezelf gezegd. Dat lijkt bij niemand binnen te komen.
Niemand begrijpt hoe ik me voel, maar ze doen ook geen moeite. Ik wil ook niet dat mensen me anders behandelen. Ik wil gewoon eens met iemand praten zonder dat het gesprek omgedraaid word naar iemand anders, niet die persoon of de uitleg krijg andere hebben het erger. Dat weet ik. Ik hoef er niet constant aan herinnert worden. Ik wil gewoon eens kunnen ventileren tegen iemand zodat mijn hoofd leeg wordt, ik rustig word en niet met zoveel stress en gedachtes loop. Dat mijn doomdenken misschien minder wordt, dat ik openlijker over mijn gevoelens kan praten.
Maar misschien is dat niet voor mij weggelegd en moet ik het maar blijven opkropen.
Misschien helpt het met neerschrijven ook. Dat ga ik althans een kans geven. Tot misschien ooit die ene persoon komt.
Het is moeilijk om dit neer te schrijven, zodat dit misschien wat duidelijk is. Of een betekenis heeft dan alleen voor mij.
Veel Liefs
Reageer (1)
Oké, lieverd, het is en blijft jouw hoofd en niemand kan in jouw hoofd komen. Dat is jouw gevecht, ik hoop alleen dat ik je goed bij kan staan. Net als dat wat je zegt en denkt twee verschillende dingen zijn.
3 jaar geledenOm te ventileren, raad ik je aan om een dagboek of iets dergelijks bij te gaan houden. Zo kun je alles van je afschrijven. (persoonlijk, verwerk ik dit soort dingen juist in mijn verhalen. Misschien een tip.) Het belangrijkste is dat je een manier kan vinden om het voor jezelf bespreekbaar te maken en wie weet dat je dan verder komt. Heel veel sterkte.