De 100e Hongerspelen - 160

“Kayla?”, Vania had Rue even bij Seija achtergelaten. “Wat vind jij van Odette?”
“Waarom?”
“Omdat ik wil weten wat we met haar moeten doen”, zuchtte Vania. “Seija en Xandrijn gaan sowieso niet toegeven, dus moeten jij, Ian en ik het uitmaken.”
“Rue heeft haar keuze ook al gemaakt”, zei Kayla zacht. “Mij vertrouwde ze eerst niet, Odette duidelijk wel.”
“Weet ik, maar zij kan niet inschatten wie te vertrouwen is en wie niet.”
“Nou… ik weet het ook niet, Vania. Ze heeft ons niets aangedaan, maar ze heeft me wel bedreigt. En Seija heeft een punt, maar Xandrijn ook.”
“Dat zegt iedereen”, zuchtte Vania. “Nou ja, ik betwijfel of Xandrijn kan toegeven dat Seija een punt heeft, maar zijn verdriet is ook nog te vers. Maar wat zegt je gevoel?”
“Ik weet het niet”, zuchtte Kayla. “Langs de ene kant denk ik dat we haar kunnen vertrouwen, maar langs de andere kant… ze is een beroeps, ze heeft eerder geen moeite gedaan om ons te komen helpen.”
“Ik begrijp het”, zuchtte Vania. “Iedereen heeft gelijk, de enige vraag is nog waarom, wat wil ze bereiken?”
“Geen idee.”

“Portia, kan jij vanavond op de arena letten?”, vroeg Peeta.
“Waarom, wat is er te doen?”
“We moeten iets bespreken.”
“Wat dan?”
“Dat hoor je nog wel”, zei Katniss. “Maar vanavond hebben we je echt in de controlekamer nodig.”
“Vertel het me nu dan.”
“Nu hebben we geen tijd”, zei Haymitch kortaf. “Morgen, net als iedereen die er vandaag niet bij is.”
“Nu moeten we iedereen laten weten waar ze vanavond moeten zijn”, vulde Katniss aan. “Dus tenzij je ons wilt helpen een paar mensen te waarschuwen, laat je ons nu beter met rust.”
“Katniss, ga jij maar naar de controlekamer, nu met die Odette moeten we hen in de gaten houden”, zei Peeta.
“Jij kan even goed gaan, ik heb werk hier”, protesteerde Katniss.
“Maar jij kent Vania en Ian beter”, zei Peeta zacht. “En iemand moet hen nu helpen uitzoeken wat ze met Odette moeten doen.”
“Goed dan”, ging Katniss akkoord. “Tot straks.”