Two

Amelia van Gaal

Ik keek op van mijn kladblok toen Jason me een knuffel kwam geven. ‘Jason, ik heb geen tijd, daar staan wat spelers, ga hen aanranden.’ Ik schud mijn hoofd en sta op van mijn stoel om een stukje te lopen langs het veld. Nora, een collega van me komt naast me staan. ‘Ziet er goed uit dit.’ Ik glimlach. ‘Zeker.’ Mijn blonde haar is opgestoken en ik ben gekleed in een donkere spijkerbroek en een witte blouse, met daarover een zwarte blazer. ‘Heb je nog iets gehoord van Marco?’ Vraag ik. Ze schudt haar hoofd. ‘Ga anders naar hem toe, hij heeft vast wel een reden waarom hij niet terug sms’t.’ Zeg ik geïrriteerd, ik vind het soms zo irritant, die jonge meiden, bah. Er loopt iemand met een beker sap tegen me aan waardoor mijn hele blouse vies wordt. ‘Jeetje, moet dit nou?’ Ik kijk op naar Theo Janssen, speler van Vitesse. ‘Sorry Amelia, het was niet de bedoeling.’ Ik knars met mijn tanden. Ik kan niet ontkennen dat ik nooit chagrijnig ben voordat er wedstrijden beginnen, want dat ben ik wel, alles moet op rolletjes lopen, maar soms gaan er dingen goed mis. Ik loop naar mijn kantoor waar ik op zoek ga naar een nieuwe outfit. Verdomme, die onhandige Theo ook!
Ik loop terug in een jurkje met op mijn borst een klein embleempje van Vitesse. Ik zucht, het is niet anders dan in deze jurk de wedstrijd uitzitten. De spelers van Vitesse zijn wel in voor een lolletje, wat bij mij altijd leidt tot grote irritatie. Laatst hebben ze paprikapoeder in mijn thee gedaan, echt, ik kon ze wel vermoorden. Of schetenkussens, dat vinden ze nog steeds helemaal het einde. ‘Hey, van Gaal!’ De doelman geeft me een klop op mijn schouder. Ik ben een serieus type, en ik werk hard, wat soms leidt tot oververmoeidheid, maar ik heb het er voor over, dit werk is te gek.

Viktor Fischer

Vol bewondering kijk ik naar een vrij jong meisje dat samen met nog een paar stewards het veld opkomt lopen. Hoe kom je zo jong al aan zo’n hoge functie? Ik kijk naar een paar teamgenoten, waaronder Lasse, die vliegen aan het vangen is terwijl hij kijkt naar een gastvrouw van Vitesse. Ik schud mijn hoofd. ‘Dude, zijn de vliegen lekker?’ Hij kijkt me even aan en loopt dan naar het veld voor de warming-up. Ik blijf nog even kijken naar de stewards, zo meteen moeten we even aan de kant voor het vuurwerk, eerlijk gezegd heb ik geen idee wat de rede is. De trainer neemt nog een keertje de strategie voor vanavond met ons door en we verzamelen met zijn allen aan de kant van het veld. Vitesse is wel een goede club, maar Ajax is ook zeker niet slecht. Vitesse is altijd zeer gastvrij en de service krijg je nergens beter, heb je iets nodig? Je krijgt het hier, dat staat vast.
Het vuurwerk vindt zijn weg naar de lucht terwijl allebei de clubliederen worden gespeeld. Ik begin vandaag gelijk samen met Lasse, we zijn goede vrienden, niet alleen op het veld, maar ook daarbuiten. Tegen een potje FIFA 13 zeggen we dan ook geen nee. Ik glimlach naar het publiek en dan vooral naar mijn familie, ze komen toch van ver helemaal hier naartoe om mij te zien spelen!