Elisabeth Morgen.

Al snel stappend probeerde ik mijn haar in een stevige knot te binden terwijl ik de gangen van ons geheim gebouw doorliep. Af en toe volgen mijn ogen naar de kantoren die ik voorbij liet, maar nooit zag ik het 5 tal dat ik het liefste terugzag na mijn opdracht. Waarschijnlijk zaten ze weer voor het kantoor van Cowell, waar ze wel vaker naartoe moeten en dan niet altijd vanwege een opdracht. Iedereen wist hier in Sector 5 dat de jongens hier niet bepaald de braafste waren. Iedere keer als ze een nieuw gadget kregen van Cowell moesten ze het uittesten in het gebouw zelf. Hoe vaak hoe ze wel niet alles hadden moeten opruimen toen ze een lokaal hadden opgeblazen.
“Lizzie!” Glimlachend keek ik op naar Niall die al breed grijnzend naar me toeliep. Naast hem zag ik hoe 4 andere hoofdjes in de deuropening verschenen toen ze mijn naam hoorde. Zoals altijd verscheen er bij hen een brede grijns voordat ze allemaal mijn kant uitkwamen.
“Wow, je ziet er goed uit.” Hoorde ik de hese stem van Harry opeens zeggen en kreeg gelijk een zachte kus op mijn wang van hem als begroeting. Mijn laatste opdracht had plaats gevonden in een casino waar één van de grootste bedriegers van de staat probeerde geld van de maatschappij te verduisteren. Om niet op te vallen tussen al de mensen had ik één van mijn beste kleedjes uit mijn kast gegrepen en om eerlijk te zijn verbaast het me niet dat Harry me als eerste aansprak, deels omdat het een vrij kort kleedje was met een blote schouder aan mijn rechterkant. Harry was altijd al de charmeur van de hoop geweest, terwijl de andere compleet andere eigenschappen hadden. Liam was bijvoorbeeld het brein van hun 5 en hield gelukkig de groep nog aardig in de hand, ook al was dat niet altijd even makkelijk met een Louis die zich maar alter graag in het gevaar stortte. Niall had stiekem ook wel iets weg van Louis losbondigheid, maar was beter met de computers en was daardoor al snel de persoon die al de technische snufjes kon uitschakelen. Zayn was tegenover de andere jongens veel stiller, maar was wel de lenigste van hen allemaal. Daarom was het ook vrij normaal dat hij door de kokers of andere smalle wegen naar binnen kon glippen. Misschien waren ze allemaal zeer verschillend van karakter, er zou volgens mij nooit meer een nauwer team gevonden worden. Daarom was ik stiekem wel blij dat Cowell me veel met de jongens liet werken.
“Is je opdracht gelukt?” Vroeg Liam met een glimlachje voordat hij Harry’s voorbeeld volgde en een zachte kus op mijn wang drukte. Glimlachend keek ik hem aan en knikte, maar voordat ik alles kon uitleggen voelde ik al hoe Louis zijn lippen op mijn wang drukte en gevolgd werd door Niall en Zayn. Lachend door hun drang om mijn wangen te kussen keek ik hen aan en wreef bij elke jongen geamuseerd door hun haar heen.
“Weten jullie al waarom we hier moeten zijn?” vroeg ik uiteindelijk toen ze zich weer op de stoelen voor de deur van Cowells kantoor gingen zitten. Gelijk schudde de jongens hun hoofd en voor ik het wist werd ik door Harry op zijn schoot getrokken. Geschrokken keek ik op naar hem, ook al wist ik al langer dat de jongens wel vaker plotse dingen deden. Zo waren ze nu eenmaal…
“Het enigste wat ik weet is dat het een gevaarlijke opdracht is.” Zei Liam eerlijk terwijl hij naar zijn gsm staarde. Tegenover onze gewone gsm waren deze speciaal gemaakt om in contact te blijven met Cowell.
“Seg, Lizzie, wat doe je dit weekend?” vroeg Niall met een onschuldige glimlach op zijn lippen. Breed glimlachend door het feit dat hij nooit echt de subtielste van de groep was boog ik naar hem toe en liet mijn hand door zijn blonde lokken gaan.
“Dat hangt er vanaf wat jij doet, lieve Nialler.” Knipoogde ik flirtend naar hem waardoor al snel zijn wangen vuurrood werden. Maar voordat hij ook maar kon antwoorden werd ik terug stevig op Harry’s schoot getrokken, alsof Harry het niet kon hebben dat ik met Niall omging. Hij was misschien wel de charmeur van de groep, hij had toch ook wel serieus moeite met mij te delen in de groep.