Know 68

Ik fiets zwijgend naast Harry. Het is niet dat ik niet wil praten, ik weet gewoon niet waarover. Harry slaat af en stopt dan voor een enorm huis. ‘Wauw’ stamel ik. Harry kijkt me blozend aan. ‘Hier woon ik dus’ zegt hij zacht. Het is echt een enorme, witte villa. ‘Mijn ouders werken heel veel en…ja’ stamelt Harry. Ik merk dat hij alleen maar de stilte wil opvullen, niet per se wil praten. ‘Harry’ roept een deftig uitziende vrouw. ‘Waar was je nou’ gaat ze verder en ze rent op veel te hoge hakken naar ons toe. ‘En wie ben jij?’ vraagt ze met een zuinig mondje. ‘Ik ben Louis Tomlinson mevrouw’ stel ik mezelf beleefd voor. De vrouw pakt mijn uitgestoken hand aan en schud hem. ‘Ik ben de moeder van Harry. Ben jij niet de broer van Charlotte?’ vraagt ze dan aan me. ‘Ja mevrouw, dat klopt’ probeer ik beleefd te blijven ook al irriteer ik me vreselijk aan haar. Ze richt zich weer tot Harry. ‘Wat is er met je oog?!’ roept ze geschrokken als ze zijn blauwe oog ziet. Ik zie Harry hulpeloos naar me kijken. ‘Hij…’ probeer ik snel een smoes te bedenken. ‘Hij…is gevallen’ improviseer ik en meteen kan ik mezelf wel slaan. Dat was echt de slechtste smoes ooit. Maar vreemd genoeg lijkt zijn moeder er in te trappen.