ik ga toch terug anders schrijve. is gwn makkelijk.

Zo do ik nog een tijdje voort tot ino me bij haar weg trekt en haar zelf helemaal leegzuigt. Als hij terug naar mij draait schrik ik me rot. zijn ogen, ze waren rood. na een tijdje zo naar hem staren besluit ik het tog maar te vragen 'ino, waarom zijn je ogen rood?'
'omdat ik dorst heb'
'zijn de mijne ook rood?'
'ja' dat was er nu allessinds uit. hoewel ik het nog steeds niet prettig vond. zijn bruine ogen waren zo leuk om in te staren, om in te verdrinken. ze slokten je gewoon op. deze rode ogen stonden vol lust. het was afschrikwekkend.
'heb ik nu iemand vermoord?'
'voor de helft' ik kijk hem raar aan. voor de helf, waar haalt hij dat nou weer vandaan. Alsof hij mijn gedachten kan lezen zegt hij 'ik heb de andere helft gehad' hoe komt het toch dat hij altijd weet wat ik me afvraag. ik besluit ook dat maar eens te vragen.'hoe weet jij wat ik wil weten?'
'ik ken jouw gedachten, ik heb jou gecreerd. dus weet ik wat jij denkt...soms toch'
'interessante theorie'
hij lacht, hoewel maar voor een paar seconden. zijn blik staat alweer op mij gericht. nu niet met lust, met iets anders dat ik niet kan plaatsen.zijn ogen zijn nog steeds rood. 'wa...' voor ik nog iets kan vragen kust hij me. waar kwam dat ineens vandaan. verschillende gedachten spookten door mijn kop. hij kust me met iets meer druk. alsof hij naar een reactie verlangt die hij niet krijgt, wat logisch is. ik reageer niet. plots stopt mijn lichaam met niet reageren en kust het terug. alsof het pas laat opmerkt dat het gekust woord, ik sta los van mijn lichaam. zijn druk word minder. zijn lippen gaan langzaam van de mijne. als ik weer in zijn ogen kijk zijn ze weer donkerbruin. 'laten we naar huis gaan' fluisterd hij zachtjes in mijn oor.

Reageer (1)


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen