Bad things bring happy days

Net als de zomer over gaat in de helft gaan haar gedachten over in nare dingen. Dingen die ze wilde verschuilen. Maar ze bleven. Met langzame passen loopt ze over de straat. Op weg naar huis. Weg van school, weg van alle nare gedachten, alle nare dingen. Thuis kan ze in stilte zitten, in stilte denken. Iets waar ze naar verlangd naar dagen. Niemand die haar stoort. Er was zoveel gebeurt, zoveel verhalen werden vertelt. en zij onthield elk woord, elk beeld dat de verhaal de creëerden. Ze hield van haar vrienden, ze hield van de verhalen. Gelukkig kon ze alles kwijt in haar dagboek. Haar beste vriend. In elk onzeker tijd die ze had. dikke regendruppels spatte op haar gezicht terwijl ze weer diep in gedachten wegzinkt. Waar zou ze dit keer over nadenken. School, vrienden, jongens, later, vroeger, huiswerk of gewoon wat ze morgen aantrekt. Ook haar dromen daagde haar uit. Ze wilde niet huilen. Waarom zou ze? ze wilde hier weg, opnieuw beginnen een leven zonder fouten een leven zonder onzekerheid. Maar het was geen optie. Terwijl ze naar binnen loopt glimlacht ze vaag naar haar moeder. Die vraagt hoe het op school was. Snel vertelt ze alles en loopt naar boven met haar tas in haar armen. Een vertrouwelijke warmte glijd over haar gezicht als ze haar kamer deur opent. Ze ploft op haar bed en kijkt in het rond. Soms leek het alsof de posters naar haar glimlachte. En glimlach van geluk verschijnt op haar gezicht. Regen spat in een ritmisch geluid tegen het raam. Ze stond op, trekt haar schoenen uit en zet de radio aan. terwijl de rustige muziek de kamer vult zingt ze zacht mee. Even verdwijnen de onzeker gedachten. De gedachten hoe ze moet zijn, wat mensen van haar denken. Het is angst dat altijd zal overwinnen, tot er iemand kwam om haar te bevrijden. Gelukkig kon ze zich los laten gaan in de muziek, zich mee laten nemen naar de verhalen die in elk liedje schuilt. Maar als het nummer stopt kwamen de gedachten terug. Wat vinden jongens van haar, had ze die ene zin nou net niet moeten zeggen, had ze maar naast iemand anders gezeten. Snel zingt ze de gedachten weg. Misschien heeft god haar geschapen om haar mede mens te helpen, te luisteren en te troosten. Was dat haar lot? Als ze haar computer aandrukt en inlogt komt er meteen 1 van haar vriendinnen die tegen haar praat. Weer een relatie probleem, iets wat ze niet kent maar toch mee weet te hanteren, heeft god haar dat geleerd? Liefde heeft ze al maanden niet gekend niet sinds ze die jongen had gezien, maar hij was niet de ware. Ze wist het zeker. En ze geloofde in de ware. Misschien hield dat haar in leven. Een lach verschijnt op haar gezicht als ze denkt aan de leuke tijden. Daar wilde nu aan denken. De tijden met plezier, het lachen, de leuke avonden, de positieve dingen in haar leven.

De volgende dag komt ze met een glimlach van bed. Ze kan niet wachten om haar vrienden te zien, de zon leek aan haar kant te staan. Ze gaat voor het raam staan en zegt gedag tegen de zon.
‘hallo zon, wat brengt de dag me vandaag’, vraagt ze aan hem. Het was jammer dat hij niet kon antwoorden. Ze trekt haar lievelings kleding aan. beneden zit haar moeder de krant te lezen zoals altijd. Ze zegt haar gedag en geniet van elk stukje van haar ontbijt. Ze neemt de fiets naar school zodat ze er snel is. De bladeren vallen als regen van de boom. Rood, geel, groen, bruin. Weer glimlacht ze. geen regenbui hield haar tegen. Niemand stopte haar. Ze wilde leven. Iedereen heeft negatieve dagen. Denk altijd een dag vooruit. Denk aan wat je dan kan doen. eet je lievelings eten, denk aan iemand waarvan je houd, trek je lievelingskleding aan of luister de muziek die jouw dag goed maakt. Zo doet zij het ook.