Bevrijding - 230

Een kwartier later stond ik klaar voor mijn speech, de directeur naast me, alle anderen op het binnenplein.
“Hallo allemaal”, sprak ik. “Ik ben Lizzie, zuster en officieel gezant van prinses Azulena van de vuurnatie, die binnenkort tot vuurvrouw gekroond zal worden. Ik kom u melden dat de oorlog voorbij is.” Verbaasde kreten stegen op uit de menigte. “Ik heb recentelijk een Agni Kai gevochten met vuurheer Azlaï. Daar ik als winnaar uit dat gevecht ben gekomen, is hij niet langer vuurheer en zal prinses Azulena zorgen dat de oorlog onmiddellijk tot een einde komt en de stammen weer helpen opbouwen. Vandaag kom ik hier om u te bevrijden, komende week zal ik zorgen dat de soldaten wegtrekken uit jullie dorpen.” Een luid gejuich weerklonk. Ik glimlachte. “Straks zal ik vertrekken naar de Noordelijke Waterstam, en alle meesters die daar wonen komen mee. Anderen onder u zullen nog enkele dagen moeten wachten, daar de schepen niet groot genoeg zijn voor iedereen en ik er voor wil zorgen dat u aankomt op dezelfde dag als ik, om geen problemen te krijgen met de soldaten. Over iets meer dan een week bent u allemaal thuis.” Het gejuich was nu oorverdovend. Ik grijnsde en wendde me tot de directeur.
“Kunnen wij dan ook naar huis?”, vroeg hij voorzichtig. Ik knikte.
“Laat alle leden van de Noordelijke Waterstam mijn schip op gaan, prins Sokka apart van de anderen rechtstreeks naar mijn kajuit. We hebben twee extra schepen bij voor de andere gevangenen, daarover zullen de kapiteins u orders geven. Als alle gevangenen hier weg zijn, zorg ik dat een schip ook u en de bewakers meeneemt of later ophaalt, zo snel mogelijk.”
“Dank u wel, prinses. We gaan meteen aan de slag.” Ik knikte hem toe en ging zelf weer naar het schip. Uit voorzorg had ik al het water uit mijn kajuit laten halen, ik kon niet hebben dat Sokka me te lijf ging. Gelukkig had Keylina de brief die Yue voor Sokka klaar had meegenomen naar de vuurnatie, zodat ik die nu ook bij me had.