94.

Elena Johnson

Zenuwachtig nam ik plaats in een van de stoeltjes in de wachtkamer. Louis kwam naast me zitten. 'Gewoon je leuke zelf zijn, dan komt het echt wel goed.' Ik knikte en veegde mijn zweterige handen af aan mijn spijkerbroek. Om de vijf seconden keek ik op de klok die aan de witte muur hing. 'Wat als hij het niks vindt?' 'Ben nu eens niet zo onzeker. Je hebt zoveel talent.' Louis drukte een kus op mijn slaap. 'Het komt goed,' echt waar.' Sinds Louis het idee had aangedragen om songwriter te worden, was ik steeds enthousiaster geworden. Ik was veel liedjes gaan schrijven en had de teksten nu mee. Sommige waren geschikt voor One Direction, andere voor een vrouwelijke zangeres. Ik hoopte gewoon dat Simon mijn teksten goed vond en dat ik misschien voor zijn platenmaatschappij kon gaan werken. De deur ging open en Simon stond in de deuropening. 'Louis, Elena, kom binnen,' nodigde hij ons hartelijk uit. Ik stond op en pakte mijn tas van de grond. Achter Louis aan liep ik het kantoor in. Er hingen gouden platen, posters van al zijn sterren, waaronder One Direction. Ik ging zitten op een van de twee stoelen en zette de tas weer bij mijn voeten neer. 'Hoe gaat het met de kleine Nate?' vroeg Simon nadat hij in zijn grote stoel aan de andere kant van het bureau was gaan zitten. 'Goed, hij groeit als een kool,' vertelde Louis trots. 'Mooi. Maar jullie zijn hier voor iets anders. Vertel!' Louis en ik keken elkaar even aan en hij besloot het woord te nemen. 'Elena heeft een talent. Ze kan prachtige liedjes schrijven. Ik heb je They don't know about us al laten zien. Elena heeft nog een hoop andere liedjes geschreven.' Hij keek mij even in en ik dook meteen naar mijn tas om mijn teksten eruit te halen. Ik overhandigde ze aan Simon die ze aandachtig begon te bestuderen. Hij kreeg een denkrimpel in zijn voorhoofd en Louis pakte mijn hand vast. Het was akelig stil in de ruimte. Het enige wat je hoorde waren onze ademhalingen en af en toe het geritsel van papier. Toen Simon weer opkeek kwam er een grijns op zijn gezicht en liet ik mijn adem opgelucht ontsnappen. 'Je hebt inderdaad talent, Elena. Dit zijn echt goede liedjes. Dit kunnen hits worden. Ik zou je een baan aan kunnen bieden als songwriter bij mijn platenlabel.' Vol ongeloof keek ik de man aan. Ik had gedacht dat dit veel moeilijker zou worden, maar het was al voor elkaar. 'Heel graag,' knikte ik enthousiast. 'Goed, ik laat een contract opstellen. Kom morgen maar rond dezelfde tijd terug, dan zetten we de laatste puntjes op de i.' Met een stralende glimlach gaf ik Simon een hand. 'Echt ontzettend bedankt!' zei ik. Nadat Louis hem ook had bedankt, verlieten we het kantoor. Daar viel ik Louis overenthousiast om de hals. 'We gaan samenwerken!'