Dead Man Walking ~ Part 9

Jake sliep rusteloos,
Waarschijnlijk omdat zijn onderbewustzijn weet wat er gebeurt,
Ik glimlach even waarna ik mijn ogen over de horizon laat glijden,
De zon was bezig met onder gaan,
De nacht was een van de gevaarlijkste tijden,
Walkers konden zonder opgemerkt te worden rond lopen,
En wij mensen...
Waren dan een perfecte prooi....
Ik zucht even waarna ik mijzelf tegen de muur aan laat zakken,
De wereld was aardig veranderd,
Maar ik wist helemaal niets meer...
Hoe was mijn leven hier voor?
Wat voor iemand was ik?
Was ik toen al zo erg bloedlustig als nu?
Was ik toen al iemand waar mensen op vertrouwde?
Ik zucht even diep waarna ik mijn blik weer naar buiten werp,
Het enige wat ik wist,
Was hoe deze hel was,
Ik kende niets anders,
Het leek zelfs alsof ik er in geboren was,
Maar dat was onwaarschijnlijk,
Het was pas 5 weken bezig,
En ik was zelf 20,
Dus in die 5 weken kon ik niet geboren zijn,
Jake was 21, maar durfde weinig.
Ik lach eventjes als ik bedenk hoe vaak ik Jake had moeten redden,
In de tijd dat ze mij gevonden hadden,
Had ik Jake al een stuk of 10x moeten redden van de Walkers,
Of een bij.... Of een hert... Of zelfs een worm...
Het leek net of die overal bang voor was,

Ik kijk even naar buiten waarna ik merk dat de zon nu aardig ver onder is,
Er zal waarschijnlijk aardig wat tijd voorbij gegaan zijn toen ik in mijn gedachten zat,
Ik laat mijzelf via de muur op de grond zakken waarna ik merk dat mijn oogleden zwaarder worden,
Ik kon niet in slaap vallen nu...
Jake sliep al en Walkers konden elk moment hier rond gaan lopen,
De nacht was van hun, net zoals de dag.
Maar in de nacht waren ze moeilijk te zien,
Moeilijk te vinden en waren wij makkelijkere prooien...
Ik merkte hoe mijn oogleden met de seconden zwaarder werden,
En voor ik het wist sloegen ze dicht,
Ik schrik wakker als ik een hand op mijn schouder voel,
"Cross, ik neem de wacht wel over"
Jake glimlacht even waarna die bij het raam gaat staan,
Ik glimlach waarna ik mijn ogen weer sluit,
Het was wel even goed om in slaap te vallen,
Om even mijn rust weer te pakken,
Om alles even van mij af te gooien en alles te vergeten,

Voor ik het wist viel ik in een diepe slaap,
Jake hield toch de wacht,
Dus als er wat was, kon die mij zo wakker maken.
Ik hield van de rust om mij heen,
Maar mijn onderbewustzijn wist van het gevaar daar buiten,
Dus 100% slapen ging nooit,
Mijn zintuigen waren altijd alert op alles,
Ook al wist ik dat Jake de wacht hield,
Hield ik het liefst alles zelf in de gaten...
Maar voor nu moest ik op Jake vertrouwen,
Vertrouwen dat hij het goed zou doen,
En als er wat was mij wakker zou maken....