Foto bij [NL] De lijst

Even iets heel korts wat ik gisteren rond elf uur heb geschreven, maar toen niet op Q kon zetten omdat de site eruit lag. Ik lijk de afgelopen paar dagen niet in staat te zijn tot het maken van een volledig hoofdstuk aan een van de dingen waar ik eigenlijk aan zou moeten schrijven, dus accepteer mijn fluffy offer alsjeblieft ter verontschuldiging, mocht je ergens anders op wachten.

Percy maakte graag lijstjes over van alles en nog wat. Het hielp hem om orde te creëren in de chaos die het menselijke brein soms was, dus Oliver was niet verrast om Percy in de bibliotheek aan te treffen met een stuk perkament voor zich waarop stond favoriete kleine dingen die ik te vaak over het hoofd zie. Op nummer één stond het geluid van de wind door de bomen. Nummer twee was een hete douche in de winter, nummer drie het vinden van een goed boek en nummer vier het krijgen van hoge cijfers voor iets waar ik veel tijd in heb gestopt.
      Oliver fronste toen hij alle zesentwintig dingen die Percy al op zijn lijstje had genoteerd had doorgelezen. “Ik sta er niet op,” constateerde hij.
      “Nee,” bevestigde Percy onbekommerd.
      Oliver keek nog eens naar nummer zestien (Ginny aan het lachen maken), nummer twaalf (vader en moeder trots maken) en nummer negentien (lange gesprekken met Penny). “Waarom sta ik er niet op? Is er helemaal niets aan mij waar je blij van wordt?”
      “Natuurlijk wel.” Percy klonk een beetje verward, alsof hij niet begreep hoe Oliver tot die conclusie was gekomen. Toen Oliver hem beduusd aan bleef staren, pakte hij een propje dat hij aan de kant had geschoven en streek het perkament zo goed het ging glad. “Je hoort gewoon niet op dit lijstje,” legde hij geduldig uit, “want je gooit alles overhoop. Dat had ik eerst ook niet door, maar er was geen ruimte meer voor andere dingen als jij erbij stond, dus moest ik opnieuw beginnen.”
      Ook bovenaan dit vel stond favoriete kleine dingen die ik te vaak over het hoofd zie, maar nummer één was Olivers grijns als hij Quidditch speelt. Oliver kwam tot nummer vijf (Olivers haar als hij net uit bed komt) tot hij moest stoppen met lezen om Percy bij zijn stropdas te pakken en hem naar zich toe te trekken voor een kus.
      Percy glimlachte tegen Olivers lippen en mompelde: “Dat was nummer zeven.”
      Het leek alsof hij nog iets wilde zeggen, maar Oliver gaf hem er geen kans toe, want hij had Percy nodig om hem ervan te overtuigen dat de zevende plek veel te laag was.

Reageer (5)

  • Phlegethon

    VV ik ben ook overflufft denk ik(:

    1 decennium geleden
  • Muldwych

    I'm overfluffed, i love it!

    1 decennium geleden
  • Theodora

    Oooooooooooooooooooooeeh. Me likie :Y)

    1 decennium geleden
  • Emrys

    Ahh Oliver is lief en Percy nog lieverder

    1 decennium geleden
  • NoDeatheater

    Ahwww (:

    1 decennium geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen