Don't hurt me.

POV. Mia.

Het deuntje van het reuzenrad danste mijn oren binnen. Ik boog een stukje naar voren om de rij te kunnen bekijken en om de aantal plaatsen te kunnen tellen. Ik hoefde nog maar even te wachten. Het was me meteen opgevallen dat er overal stelletjes stonden en ik stond hier helemaal alleen. Al kwam het misschien stom over, toch was ik te koppig en wilde ik het reuzenrad in. Een wagentje kwam weer beneden aan en mensen stapten in. De man gaf de vrouw een kus en gelukkig begonnen ze aan hun rit naar boven.. De rij werd kleiner en al snel was ik aan de beurt. Nieuwsgierig en ongeduldig keek ik rond. Mijn blik bleef hangen op de jongen die het reuzenrad bediende. De wind speelde met zijn ravenzwarte haar net zoals het met de mijne deed. Een andere jongen liep naar hem toe. Lang niet zo knap als hem en lang niet zo perfect. De jongen leek zijn plaats in te nemen. De prachtige jongen liep de cabine uit en leek mijn blik gevoelt te hebben. Hij draaide zich naar mij toe en schonk mij een hartverwarmende glimlach. Hij keek om zich heen en liep toen rustig naar mij toe. Snel keek ik ook om me heen om te kijken of hij niet toevallig naar iemand anders toe liep. Toen ik weer zijn kant op wilde kijken stond hij recht voor mijn neus. Hij deed de deur van de reuzenradcabine open en maakte een gebaar dat ik naar binnen moest stappen. Ik nam plaats op het bankje en voordat ik het wist zat hij naast me. Nog voor ik er iets aan kon doen vertrokken we naar boven, maar eigenlijk vond ik het wel goed zo. De hele rit hadden we het gezellig. We hadden veel gepraat en ik had hem meer verteld dan ik iemand ooit verteld had. Het voelde gewoon goed en vertrouwd. Eenmaal op het hoogste punt aangekomen gebeurde het. Hij boog zich naar mij toe en drukte zijn zachte lippen op de mijne. Sindsdien had hij mij in zijn macht. Al die tijd had ik het niet door gehad dat er iets niet klopte. Op het begin was hij lief, soms iets te lief. Hij kocht dingen voor mij zonder er ooit iets voor terug te hoeven, tenminste niet op dat moment. Nu bleek dat hij wel iets van mij wilde, maar wat ik hem nooit zou willen geven. Het was te laat. Hij had het spelletje slim gespeeld, te slim. Soms viel hij uit zijn rol en werd hij kwaad, woest eerder. Altijd bood hij dezelfde dag nog zijn excuses aan en maakte hij het weer goed. Iedere keer weer werd het erger en erger. Ik had op dat moment toch moeten zien dat er iets niet aan hem klopte?, maar nee ik was te verlieft om ook maar iets kwaads over hem te denken. Ten slotte waarom zou Zayn, die lieve jongen, ooit een vlieg kwaad doen? Nee de vliegen liet hij wel met rust, helaas mij niet. Ik werd zijn speeltje. Zijn onderdaan. Zijn slachtoffer. Al die tijd was ik in de wolken geweest van hem. Nooit had ik iets door gehad. Al die tijd was ik dom geweest. Nooit had ik hem niet vertrouwd. Al die tijd was ik in zijn macht. Tot vandaag. Vandaag was de dag dat ik eindelijk verlost van hem zou raken. Vandaag was de dag dat ik won en toch verloor.

Met een klap liet ik het portier van zijn auto dicht vallen.
‘Ik heb me al een week op dit moment verheugd!’ ik wilde Zayn een zoen geven, maar hij draaide zijn hoofd afwezig om. Verbaasd liet ik me terug vallen in mijn stoel. Zayn drukte op een knopje en een pinnetje zakte omlaag die aan gaf dat Zayn de deuren op slot had gedaan. Verward keek ik hem aan.
‘Wat doe je?’ Hij startte de auto zonder antwoord te geven. Mijn vraag bleef onbeantwoord in de lucht hangen. Ik keek uit het raam waar mijn ouders stonden. Je zag de pijn in mijn moeders ogen. Ze wilde niet dat haar dochter nu al ging samenwonen, maar wie was zij om mijn tegen te houden. Ik wilde dit al zo lang en nu zou het eindelijk gebeuren. Ik zwaaide afwezig naar mijn ouders terwijl de auto de straat uit reed. Ik trok het jurkje wat ik van hem had gekregen een beetje omlaag en stroopte mijn vestje wat ik ook van hem had gekregen een stukje omhoog. Ik staarde maar wat ongemakkelijk uit het raam. Spanning hing er in de auto. Nog nooit was het zo ongezellig geweest als ik bij Zayn was. Normaal hadden we het altijd ontzettend gezellig. Toen we de straat binnen reden waar ons huis stond kon ik het niet laten om te glimlachen en zocht ik naar zijn hand. Even streelde hij over mijn hand, maar trok toen de zijne weg. We reden langs het huis zo de straat weer uit vol verbazing bleef ik voor me uit staren.
‘Euh Zayn zijn we niet al langs ons huis gereden?’ vroeg ik hem. Ik draaide me om en keek hem nieuwsgierig aan.
‘We gaan ergens anders heen’ zijn stem klonk donker en afwezig, terwijl zijn stem normaal vrolijk en blij klonk.
‘Waar gaan we dan heen?’ vroeg ik achterdochtig. Ik begon me een beetje ongemakkelijk te voelen. Dit voelde niet goed meer. Ik wilde terug, terug naar de tijden waarin hij zich normaal gedroeg.
‘Laten we zo zeggen: Het is een verrassing’ een kleine glimlach ontstond op zijn gezicht wat mij iets opluchtte. Uren gingen voorbij en ik was in slaap gevallen tegen de deur aan. Ik droomde hoe ik met Zayn in een prachtig weiland rende. De bloemen bloeiden en de vogels floten ons vrolijk toe. Net op het moment dat ik Zayn een zoen wilde geven veranderde hij in een soort duivel. Het groene gras dat vol in de bloei stond veranderde naar somber dood gras. De bloemen stierven langzaam en de vogels vlogen weg. De bomen sprongen in brand en het werd toch ijskoud. Zayn keek me beangstigend aan en ik stapte snel achteruit. Het landschap onder mijn voeten verdween en er was niets meer over behalve duisternis. Ik viel en viel. Er leek geen einde meer aan te komen totdat een pijn scheut door mijn onderrug heen ging.
‘Au!’ schreeuwde ik mezelf wakker. Ik knipperde een paar keer en kwam er achter dat ik op de stoep lag. Ik ging langzaam staan en zag Zayn met de portier in zijn handen staan. Hij zuchtte kort en pakte mijn bovenarm vast. Hij kneep er even in en sleepte mij mee naar binnen. Ik sliep nog half en kreeg niet helemaal mee waar we nou precies naar binnen liepen wel wist ik dat het hier nogal luxe uit zag.
‘Wow is dit mijn verrassing?!’ riep ik vrolijk. Ik draaide me naar Zayn om en knuffelde hem. Kort wreef hij over mijn rug en liet me toen weer los.
‘Er komt nog meer’ somberheid klonk in zijn stem, die ik niet kon plaatsen. Verrassingen waren toch juist leuk? Ik rende het huis door en kwam uit eindelijk uit bij de woonkamer. Een mega groot rond bed stond in het midden van de kamer. Overal tegen de muur aan waren deuren die weer naar andere kamers lijden. Achter eentje was een kleine badkamer waarbij de muren donkerrood waren geverfd en het licht erg zwak was. Achter de tweede was een bar te vinden waar op de gehele muur een naakte geschilderde vrouw stond. Iet wat vreemd maar dat kon ik nog altijd veranderen, want dit zou mijn huis worden. Althans dat leek mij dat dit de verrassing was, maar helaas was het iets totaal anders. Achter de derde deur vond ik een mega in loop kast waar al een paar kleren hingen. Korte leren jurkjes en hoge zwarte laarzen hingen overal. Niet precies mijn smaak maar goed. Toen ik een laatje opende vond ik handboeien en een zweep. Ik gokte dat de vorige bewoners dit in dit huis waren vergeten. Het vertelde wel veel over de vorige bewoners, maar het verklaarde meteen de muur in de tweede kamer en de keuze van de kleur en de bouw van de badkamer. Ik liep met de zweep terug de kamer binnen en sloeg voor de grap op Zayns kont. Hij draaide zich met opgetrokken wenkbrauwen op en toen hij zag dat ik het was verscheen er een klein glimlachje. Hij stond in de gang te praten met een of andere man die om even op zijn uiterlijk en kleding te beoordelen nog wel eens goed de vorige bewoner kon zijn. Ik keek even naar het zweepje in mijn hand en toen naar de man. Aangezien ik in een melige en blije bui was gaf ik de man het zweepje terug.
‘Deze bent u geloof ik vergeten’ moeilijk kon ik mijn lachen in houden, maar het lukte me nog net. De man schudde kort zijn hoofd en legde het zweepje weer terug in mijn handen.
‘Weet je wat, jij mag hem hebben. Je zult hem meer nodig hebben dan je denkt’ Ik grinnikte even, maar kreeg het toch wat warmer toen ik door had dat hij het niet als grapje bedoelde. Ik zette een onopvallende stap achteruit en ging tegen Zayn aan staan. De glimlach die ik hem had weten te bezorgen was, nadat de man had verteld dat ik de zweep nog nodig zou hebben, verdwenen. Ik keek Zayn wantrouwig aan. Wat was hier aan de hand? Waarom was hij niet blij, we hadden ten slotte samen een nieuw en prachtig huis gekocht, maar wel met een rare inrichting maar dat konden we veranderen. Het werd onaangenaam stil en ik besloot maar terug naar de woonkamer te gaan, aangezien ik duidelijk kon voelen dat ik niet aanwezig mocht zijn bij het gesprek. Ik stapte weg van Zayn en gunde hem geen een blik meer. Ik liep de hal uit en sloot de deur. Nieuwsgierig als ik was kon ik het toch niet laten om hun af te luisteren. Op het begin snapte ik niets van het hele gesprek, maar langzaam viel alles op zijn plek. Het zweepje, de rare kleding en de rare inrichting van het hele huis. Mijn mond werd kurkdroog en mijn hart sloeg een slag over.
‘Nee’ fluisterde ik zacht. Het kon gewoon niet waar zijn. Ik vertrouwde Zayn. Ik moest hier weg en wel nu. Net toen ik klaar stond met de deurknop in mijn handen om weg te rennen hoorde ik voetstappen richting de deur gaan die aangaven dat ze mijn kant op kwamen. Ik moest wel weg van de deur, anders was ik er sowieso geweest, nu had ik tenminste nog een kleine kans. Ik liet de deur voor wat hij was en snelde naar de keuken. Ik trok een la open en vond direct het gene waar naar ik op zoek was. Ik hief het mes in de lucht en een licht straal weerkaatste en belande in Zayns ogen. Ik slikte de brok in mijn keel weg en vocht tegen de tranen.
‘Mia…’ Zijn stem brak en ergens kon ik schuld in zijn ogen zien, of was dit allemaal gespeeld. ‘H-het is niet wat het lijkt’ zijn stem piepte een beetje. Ik schoof mijn voeten een stukje uit elkaar zodat ik steviger stond. Zayn zette een paar stappen in mijn richting en ik stak het mes recht voor me uit. Ik greep het scherpe ding met beide handen vast zodat ik er meer kracht op kon zetten. Een verloren traan rolde over mijn wang en lande op de vloer. Ruw veegde ik door mijn ogen met mijn schouder. Hij mocht niet zien dat ik gebroken was, gebroken door hem. Die plezier gunde ik hem niet. Al kon ik tot mijn verbazing nergens een spoor van geluk bij hem ontdekken, maar ik had ook al die tijd niet door gehad wat zijn eigenlijke bedoelingen nou waren.
‘Mia kijk gewoon in het nachtkastje naast het bed’ ik schudde ruw mijn hoofd. Ik had lang genoeg naar die sukkel geluisterd.
‘Mia alsjeblieft ik wil je geen pijn doen’ hij zette nog een paar stappen dichterbij en stond nu recht voor mijn neus. Als ik wilde kon ik nu zo naar voren springen en het mes in zijn lichaam boren. Mijn hoofd zei dat ik actie moest ondernemen, maar mijn hart vertelde mij dat ik naar hem moest luisteren. Hij legde zijn hand op mijn arm waardoor er een tintelend gevoel door mijn lichaam werd verspreid. Na alles wat ik nu wist voelde ik nog steeds iets voor deze jongen. Hoe stom kon ik zijn? Ik liet het mes langzaam zaken en hij viel direct om mijn nek heen. Verrast staarde ik voor me uit. Misschien wilde hij dit ook niet of het was gewoon een flauwe grap. Langzaam verscheen er weer een kleine glimlach op mijn gezicht, maar deze verdween weer snel nadat een iets oudere man het pand binnen liep.
‘Ik kom voor Mia. Ik ben haar klant’ zei de man trots. Een rilling ging door me heen. ‘Nog bedankt hé Zayn. Ze ziet er precies zo uit als je beschreven had. Ik neem haar, hoeveel gaat dit kosten?’ ik liet het allemaal langs me heen gaan, maar uit eindelijk hield ik het niet meer. Het leek in slow-motion te gaan net zoals altijd in films gebeurde. Ik hief het mes weer omhoog en stak het recht door Zayn heen. Bloed stroomde op de grond en de man verliet de kamer zo snel hij kon. Ik begon zwaar adem te halen terwijl ik keek hoe Zayn langzaam stierf.
‘Mia.. Ik… Ik…. Ik hou van je, met heel mijn… hart’ hij blies zijn laatste beetje lucht uit en viel dood neer. Het begon voor mijn ogen te draaien. Ik moest het weten. Ik moest weten of hij gelijk had en er inderdaad iets lag in het nachtkastje. Ik liep naar het kastje toe en opende het enige laatje.

Mia, lieve lieve Mia.

Mia ik heb dit nooit gewild. Ze dwongen me. Ik moest kiezen, of dit of je voor altijd verliezen. Ik koos voor het eerste. Waarschijnlijk zul je nu denken dat ik een monster ben, maar je moet weten dat ik van je hou. Ik heb je geprobeerd te ontlopen, maar mijn hart liet dit niet toe. Lieve Mia ik wil je niet kwijt. Ik wil bij je zijn, voor altijd. Tot ik mijn laatste adem uit blaas zal ik er voor je zijn en je proberen te beschermen. Mia je bent het beste wat me ooit is overkomen, nooit meer zal ik ooit zo’n perfect iemand tegen komen. Mia weet dat je perfect, mooi, lief, schattig, aardig en te veel goede dingen om op te noemen, bent. Ook moet je weten dat je mijn hart hebt veroverd. En alsjeblieft geef het nooit meer terug.
Alsjeblieft vergeef me.

Tranen lieten de inkt uit lopen. Ik keek naar het mes in mijn handen en wist wat me te doen stond. Langzaam hief ik het omhoog. Nog een laatste traan verliet mijn wang en kuste de grond. Nog een laatste keer haalde ik diep adem. Nog een laatste keer keek ik naar het lijk van Zayn. Nog een laatste keer voelde ik pijn. Ruw stak ik het mes in mijn lichaam en voelde hoe ik verslapte. Nog even en ik zou bij hem zijn. Schokkend hapte ik naar lucht, maar kreeg deze niet meer binnen.
‘Ik vergeef… je’ mijn laatste woorden vulde de kamer en mijn hart stopte met kloppen. Het was afgelopen. Ik had mijn straf gekregen. Ik had een onschuldig iemand vermoord en moest door voor boeten. Al was ik nu dood, mijn geest zal nooit rust vinden en ik zou voor altijd spijt hebben van mijn daad. Voor altijd.

Tell me what you think?