OO1

Sarah Faith Matthews

We waren nu drie weken verder, nog geen teken van leven. Gisteren was het ons gelukt het draad los te krijgen, maar niemand wou het eruit halen. Daar was ik nu mee bezig. Ik vroeg me af wie zo monsterlijk was om deze jongeman zo erg te beschadigen. Hij was rond de dertig, geloof ik. Niet ouder dan vijfendertig. Ik was zo geconcentreerd bezig, dat ik niet doorhad dat de jongeman zijn ogen had geopend, en zijn hand naar mijn pols bewoog. Ik slaakte een gil toen zijn hand opeens mijn pols omsloot waardoor ik een spastische beweging maakte en met een luide bonk op de grond landde. Gelukkig was niemand thuis - buiten mijn broer dan. Maar die lag zoals gewoonlijk languit te snurken in de kamer aan de andere kant van het huis. Je kon nog een kanon afschieten en hij werd niet wakker.
"S-sorry." stotterde ik, rood als een tomaat. Ik zou het ook raar vinden als een of ander vreemd meisje op je middel zat als je wakker werd. Ik kroop weer op - mijn - bed en bewoog mijn vingers naar het zilveren draad, maar zodra die jongen het door had, greep hij mijn polsen weer vast.
"Ik ben bijna klaar." Het was waar, hij moest er nog drie keer doorheen en hij was eruit.
"En anders bind ik je vast aan het bed. Je hebt het waarschijnlijk wel verdiend, maar ik vind het zielig dat iemand je zo toegetakeld heeft." Mompelde ik, waardoor de jongeman mijn polsen verbaasd losliet.
"Sommige mensen zijn geen sadisten." grinnikte ik, en trok het draad voorzichtig uit zijn lippen, zijn kaak verstrakte zichtbaar. Zo ging het nog een paar seconden door, totdat ik het - in gedroogd bloed gehulde - draad in de prullenbak gooide en naar de badkamer toeliep, om mijn handen te wassen en de EHBO-doos meenam.

We waren een paar minuten verder en er stond een rode afdruk op mijn pols. Ach, ja. Kon ik ook niks aan doen. Ik zou het ook denk ik pijnlijk vonden als iemand een of ander prikkend spul op je wonden smeerde. Nu stond ik in de keuken, soep te maken. Ik had namelijk honger, en het was middag. Tja, dan kon je wel soep eten vond ik. Mijn handen zaten onder het rundvlees, van de balletjes die ik in de soep gooide. Ik rolde ze één voor één via de lepel in de pan. Ik slaakte een verschrikt kreetje toen ik de zware stem van Zach hoorde, waardoor de gehaktballetjes die ik in mijn hand had met een plons tegelijk in de soep vielen en de spetters soep op mijn hand voelde branden.
"Zachary Matthews!" gilde ik kwaad. Een voordeel was dat alle balletjes er nu wel inzaten.
"Hou toch verdomme een keer op als ik aan het koken ben! Dat weet je dondersgoed!" Ik draaide me om en grinnikte hoofdschuddend toen ik zijn gezicht - en haar zag. Hij stond achter me, geen goed idee. Ik smeerde het gehakt wat op mijn handen zat in zijn haar en op zijn gezicht, waardoor hij een verontwaardigd geluidje maakte.
"Uw eigen schuld, meneer." Ik keek hem droog aan terwijl ik mijn handen waste.

Met twee kommen in mijn handen opende ik de deurklink door mijn been in de lucht te gooien en mijn voet op de deurklink te leggen. Wonder boven wonder morste ik geen soep. Ik stapte mijn kamer binnen en glimlachte naar de jongeman die nu met zijn rug tegen de muur aanzat.
"Gaat het een beetje"?" Vroeg ik hem, terwijl ik de kommen met soep op het bureau zette en de deur weer sloot. Ik zag de jongeman knikken en grinnikte. Ik installeerde mijn ipod in het dock, zette de muziek aan en zette hem geschrokken zachter, waarna ik Zach hoorde grinniken achter de deur. Ik stampte naar de deur toe en trok hem open.
"ZACHARY MATTHEWS. BLIJF MET JE POTEN VAN MIJN SPULLEN AF!" bulderde ik hard, toen ik zijn lichaam in de badkamer zag verdwijnen.
"Ik hou ook van jou!" riep hij lachend terug.
"Ik niet van jou!" riep ik weer terug. Toen ik me omdraaide keek de jongeman me met opgetrokken wenkbrauwen aan.
"Sorry. Mijn broer is nogal een eikel." mompelde ik.
"Soep?" ik reek hem de kom met tomatensoep aan, met een hoopvolle blik. Ik zag zijn mondhoeken lichtjes omhoog gaan, of ik verbeelde het me. Maar volgens mij gebeurde het. Hij pakte de kom.
"Eetsmakelijk." zei ik, waarna ik op de bureaustoel ging zitten en begon met eten.