Hoofdstuk 9

De eerste week vlieg aan me voorbij. Of nou ja, vloog was een groot woord. Hij kroop van minuut tot minuut, ook al voelde elke seconde als een uur. Narcissa had mij en Draco de tuin in gestuurd, om elkaar te leren kennen. Het had niet bepaald geholpen. We hadden gepraat over het weer en dat er een roos groeide. Niet veel soeps dus. Ik had ook mezelf niet meer kunnen zijn, bij Narcissa wel maar Lucius was op de een of andere manier continu thuis. Vandaar dat ik nu dan ook in een wit rokje, grijs hemdje en roze/witte schoenen met hakken en een zonnebril in de zon zat. Mijn sjaaltje had ik later al weer afgedaan, omdat het daar te warm voor was. Ik voelde me ongemakkelijk in deze kleren, maar ik had nu even geen keus. Ik genoot van de zon, terwijl ik door mijn muziekboekje bladerde. Vele nummers kwamen voorbij en ik prutste aan mijn veer. Uiteindelijk legde ik het boekje op tafel en doopte mijn veer in de inkt. Ik stond op het punt iets op te schrijven, toen Narcissa’s stem mijn naam riep. ‘Jo?’ Ze had inmiddels geleerd, dat ik op Josefien amper tot niet reageerde. ‘Ja?’ Vroeg ik. ‘Waar ben je?’
‘Buiten!’ Riep ik terug. Ik hoor dat ze er aan komt lopen, aan het getik van haar hakken. ‘Hier ben je dus.’ Ik knik enkel. ‘Wat was je aan het doen?’ Vroeg ze. ‘Oh niets,’ zei ik en ik klapte vlug mijn muziekboekje dicht. Ze trok een wenkbrauw op, ten teken dat ze me niet gelooft. Ik probeerde mijn boekje nog uit het zicht te schuiven, maar ik was te laat. ‘Laat eens kijken,’ zei ze en ze griste het boekje uit mijn handen. Ze bladerde er door heen en ik keek mee over haar schouder. Je zag mijn rommelige kinderhandschrift, veranderen in mijn nette schuine handschrift. Uiteindelijk klapte ze het dicht en gaf het terug aan me. ‘Ik wist niet dat je schreef,’ haar stem klonk verbaast. Ik haalde mijn schouders op. ‘Dat was ook eigenlijk niet de bedoeling,’ mompelde ik. Ze knikte enkel. ‘Maar ik wilde vragen, of je even voor me naar de supermarkt wilt gaan. Ik heb nog wat nodig voor het eten van vanavond. Pansy en haar ouders komen eten.’ Ik slikte, om vervolgens te knikken. ‘Gezellig,’ zei ik met een geforceerde glimlach en een lichtelijk opgetrokken neus. Narcissa grinnikte en overhandigde me een lijstje. ‘Pasta?’ Vroeg ik. Ze knikte. Ik haalde mijn schouders op. ‘Ik pak mijn skateboard, trek andere schoenen aan en ga gelijk.’ Narcissa knikte weer. ‘bedankt.’
‘Geen moeite.’ Ik vertrok gelijk naar boven, trok mijn grijze all stars met witte sterren aan, slingerde een random tas over mijn rug en griste mijn skateboard onder mijn bed vandaan. Ik stond op het punt het hek door te rijden, toen ik Narcissa weer hoorde roepen en zelf bedacht dat ik de weg helemaal niet wist. Vandaar dat ik me weer omdraaide en naar Narcissa toe rolde. ‘Draco gaat mee,’ zei ze nog voor ik mijn mond open had kunnen trekken. ‘Kunnen jullie gelijk bloemen halen.’ Ik wilde nog iets zeggen, maar daar kwam Draco al aansloffen. Nonchalant met zijn handen in zijn zakken en een verveelde uitdrukking. Great, dit werd echt een gezellig tochtje.