My Own War {Part 10}

De grond voelde aan als steen,
De wind streelde mijn huid,
Mijn ogen gingen langzaam open waarna ik de kamer rond kijk,
Ik was weer in de toren,
Maar hoe was dat mogelijk?
Volgens mij stond ik toe net nog in mijn badkamer!

Ik help mijzelf omhoog waarna ik naar de meid kijk die in het midden van de kamer ligt,
Zij was de gene die ik in de spiegel zag,
Niet de gedaante deze keer,
Maar haar, waarom dat?
Ik zucht even,
'Alsof je ubberhoudt terug kan praten'
Ik begon hardop te denken,
Er was toch niemand in deze kamer,
Ik ga op de leuning zitten van het balkon waarna ik even rond kijk,
Het was een simpele kamer,
Alleen de lucht deed mij verbazen,
Het bleef nacht,
Geen enkele verandering, alleen maar een donkerblauwe lucht gevuld met sterren,

"Corvo... Je bent terug..."
Ik kijk even op,
Wie was dat?
Van wie was die stem?!

'J... Ja?'
"Mooi... Ik heb je hulp nodig... Wij hebben je hulp nodig..."
'Uhhh.... Zo'n goede hulp ben ik niet'
"De wereld heeft je nodig... Jouw wereld heeft je nodig..."
'Mijn wereld?'
"Ja Corvo... Jouw wereld..."
'Ik heb geen eigen wereld!!'
"Jawel Corvo... Je hebt dingen herkend hier... Dingen die jij schreef in je boek..."

De stem had gelijk,
Ik had een paar dingen herkend,
Maar het leek er maar deels op,
Alles wat ik in mijn boek had geschreven was een wereld vol vrede,
Deze wereld leek wel alsof het in een oorlog beland was,
Dit kon mijn verzonnen wereld niet zijn...

"Corvo..."
'Ja?'
"Kom dichterbij..."
'Dichterbij? Waar ben je dan?'
"Ja... Dichterbij... Ik ben als enige met jouw in deze kamer..."

In deze kamer? Als enige met mij?
Ik kijk even rond,
De enige die in deze kamer waren,
Was ik en... En zij!
Was het werkelijk?
Maar hoe sprak ze dan?!
Haar lippen bewogen niet,
Haar lichaam was in een hele diepe slaap,

"Corvo..."
'J... J... Ja?'
"Beangstig ik je?"
'N... Niet echt, ik...'
"Je dacht dat ik niet kon praten?..."
'Ja... Sorry, ik moet niet zoveel denken'
"Het is niet erg... Ik doe dit met mijn magie..."
'Magie?'
"Jij hebt mij dat zelf gegeven Corvo..."

Dat is waar ook...
Dit is mijn wereld...

"Corvo... Dichterbij..."
Ik stap richting het meisje,
Waarom moest ik bij haar gaan staan?

"Kus... Kus mijn voorhoofd Corvo"
Haar voorhoofd kussen?!
Wacht... Dat deed die man ook...
Daarna verdween die uit het niets,
Ik doe wat ze zegt en kus haar voorhoofd,
Ik word verblind door een fel licht waarna het dooft in een zwarte duisternis,

Als ik langzaam weer zicht krijg,
Zie ik een pik zwarte wolf,
Een stukje verder staat een puur witte wolf,
Waar was ik? Wat was dit voor een plek?
Voor ik het wist raakte de twee wolven in een gevecht,
Een eindeloos gevecht,
Waarom wist ik dat er jaren voorbij gingen?
De wolven werden ouder,
Maar hun gevecht ging door,
Hoe ouder ze werden, hoe slimmer ze gingen vechten,
Als er van beide wolven nog een hoopje as overblijft word ik weer verblind door een fel licht,
Daarna word het weer pik zwart voor mijn ogen...