Foto bij Chapter 18

Sorry voor het zo lang niet schijven! Ik doe mijn best, maar haak vooral niet af ofzo, alsjeblieft! Reacties zoude natuurlijk toffer zijn, want dan weet ik dat er mensen wachten en dan wil ik die niet teleurstellen. Als je geen tijd/zin hebt om er een te schrijven, denk dan eens aan mij en denk dan van jaah, als ik een reactie schrijf, post zij sneller een hoofdstuk! En dan schrijf je er een! :D Klinkt logisch, toch? Alvast bedankt en enjoy this chapter ofcourse! ;)
Oh ja, op de foto: check het LILO momentje! :D

Samen met Niall slenter ik wat door de straten van het donkere Londen. Er is een pijnlijke stilte. Je weet wel, zo’n stilte waarbij je allebei niet weet wat te zeggen. Plots stopt Niall en ik kijk hem vragend aan. “Daar” fluistert hij terwijl hij ongeveer 50 meter voor ons uitwijst. Ik ben niet zo goed in schatten dus ’t kan ook 70 of zo geweest zijn. Boeien. We stappen stilletjes iets dichterbij. “Oh my!” horen we een meisjesstem kreunen. Oke, ik voel gewoon dat dit de verkeerde richting uitgaat en rol met mijn ogen naar Niall die me waarschuwend aankijkt dat ik mijn mond moet houden. Ik zucht en we wandelen nog iets dichterbij. In het donker onderscheiden we 2 gedaantes. Vlug kijk ik om me heen. Waarom zou hier iemand zijn? Het is superlaat! En dan nog op een grasveld? Kom op, zeg! spreek ik mezelf in. Niall geeft me een veelbetekende blik en neemt mijn hand. Hij trekt mij mee achter een struik. “Louis! Louis! Louis! Tomlinson, harder!” horen we nu diezelfde meisjesstem kreunen. We verstarren allebei. Wacht’ns… Louis is toch met Emma?! Er schiet mij iets te binnen. Daarstraks toen hij aan het bellen was? Zei hij niets tegen een zekere Tine? Snel trek ik Niall verder weg. Even protesteert hij maar laat zich daarna toch meesleuren. En ja: sleuren.

Op dezelfde moment willen we iets zeggen, wat wel iets raar oplevert, waardoor we beide in de lach schieten. Na een minuut of 2 gelachen te hebben zegt Niall plots met een serieuze, voor zover hij serieus kan zijn, twinkeling in zijn ogen :“Oke, nu even serieus. Dat meisje… Dat was niet de stem van Emma…” Hij fronst wat er heel sexy uitziet, maar ik schud het gefreak even van me af. “Ik ken Emma niet..” mompel ik beschaamd en naar de grond kijkend. Plots richt ik me terug tot Niall. “Maar!” zeg ik “ Toen ik daarstraks Louis hoorde bellen, zei hij iets tegen een zekere Tine…” Niall fronst weer, wat er nog sexyer uitziet, maar ik moet echt gefocust blijven, dus wend ik mijn blik af. “Oke, Emma is een bitch, een trut, iemand die totaal NIET bij Louis past en hem bovendien ook nog gewoon gebruikt omdat hij beroemd is” zegt hij zichzelf beheersend. Ik moet denken aan wat Céline of Carolien daarstraks zei over Lien en Niall. Ik bijt op mijn lip. Deze Ier naast mij heeft niet door dat Lien exact hetzelfde bij hem doet als die ene Emma bij Louis. Ocharme toch… Even voel ik een steek van medelijden met hem maar schud het van me af. Het is zijn eigen schuld. Hij zal het wel niet lang met haar uithouden zeker? Tenminste, dat hoop ik: en niet enkel voor zijn bestwil, maar ook voor mijn leven… “Maar, dat wil niet zeggen dat Louis haar moet bedriegen met die ene Tine! Volgens mij moet ik eens met hem praten…” zegt hij wegstappend. Ik kijk hem na. Plots draait hij zijn hoofd en grijnst. “Kom je mee toevallig voorbijlopen?” vraagt hij nog steeds met een grijns op zijn gezicht. Ik schud mijn hoofd en lach naar hem. “Nialler, je bent gemeen” zeg ik zijn hand nemend en met hem mee stappend. Oke, hij is raar, echt überraar maar hij is wel ongelooflijk sexy en nog eens keilief ook.

Reageer (1)


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen