~Chapter 2.15~

‘’Just put that ring on!‘’

Even later zette Louise weer voet op het vasteland en opgelucht haalde ze adem; na deze ervaring was ze geen groot fan van water meer. Binnen een nanoseconde werd ze van achteren omhelst door twee bruine armen die haar bijna lieten stikken.
‘Doe dat nooit meer!’ riep Blaise opgelucht, toen ze eindelijk de kans had om zich om te draaien. Ze glimlachte om zijn reactie.
‘Wat niet meer?’ grapte ze. Hij schudde lachend zijn hoofd en omhelsde haar weer. Samen met Cedric, die plotseling opmerkelijk stil was geworden, liepen ze terug naar Hogwarts, waar het gelukkig lekker warm was.
Ze nam afscheid van Cedric, die lichtelijk geïrriteerd leek nu, en ging samen met Blaise en nog wat andere Slytherins naar de Common Room, waar een heerlijk haardvuur brandde en waar ze eindelijk droge, schone kleren aan kon doen.

‘Gelukkig is de volgende opdracht nog ver weg,’ zei Cedric op een zaterdag toen hij en Louise op weg waren naar Hogsmeade. Het was niet zo koud meer, want tegen de tijd dat ze in Hogsmeade aankwamen hadden ze hun jassen al uitgetrokken.
‘Hoezo?’
‘Gewoon… Nog even tijd om rustig aan te doen.. En te denken hoe ik je kan redden als ze je weer gijzelen,’ voegde hij daar lachend achteraan.
‘Nou, ik hoop toch dat dat deze keer niet nodig is, tenzij ze me aan een reuze spin willen gaan voeren of zoiets geks,’ zei Louise.
Hij schudde lachend zijn hoofd en pakte haar hand weer vast. Sinds ze een stel waren kregen ze een heleboel afkeurende blikken toegeworpen, maar beiden trokken ze zich daar niks van aan. Het enige moeilijke was Blaise, die het blijkbaar erg geinig vond om grapjes en irritante opmerkingen te maken over Cedric.
‘Nee, ik denk dat één keer wel genoeg is geweest,’ antwoordde hij, en hij kneep zijn ogen tot spleetjes tegen de felle zon.
Ze liepen naar het bos, richting the Shrieking Shack, waar op dat moment gelukkig niemand was. Cedric legde zijn jas neer en ging erop zitten, waarna hij Louise op zijn schoot trok, die gilde van schrik.
‘Eindelijk nog eens even écht alleen….’ grijnsde Cedric, en hij zoende haar weer.
Nog zoiets; sinds ze een stelletje waren, en hij kampioen was, ging gewoon helemaal níks meer in het openbaar. Het begon aardig irritant te worden.
Na even keek ze hem aan en glimlachte gelukzalig naar hem. Zijn grijns was ook niet van zijn gezicht af te slaan, en met uitzicht op the Shrieking Shack vloog de middag zo voorbij.

‘Hmm, ik hou zo veel van Butterbeer,’ zei Louise diezelfde middag, toen ze met Cedric in the Three Broomsticks zat. Hij knikte en lachte om haar gezicht.
‘Ga je ermee trouwen?’ vroeg hij grijnzend, toen ze verliefd naar haar beker keek.
‘Kan dat?’ vroeg ze hoopvol. Opeens verstrakte zijn blik en werd zijn grijns in een keer van zijn gezicht afgevaagd. Hij keek over haar schouder, waardoor zij automatisch ook omdraaide.
‘Je vriend wil met je praten, geloof ik,’ gromde hij. Met een brok in haar keel door zijn plotselinge woede stond ze op met haar Butterbeer en liep snel naar Blaise.
‘Blaise, jij sufkip! Wat moet je?’ snauwde ze, zodra ze bij hem was. Hij grijnsde en haalde zijn schouders nonchalant op.
‘Ik wilde je redden.’
‘Van wie?’
‘Hem.’ Zijn grijns werd zo mogelijk nog groter en hij klopte op het stukje bank naast hem. Met een nors gezicht ging ze zitten en zag hoe Cedric naar een tafeltje Hufflepuffs was gegaan, waar hij vrolijk verwelkomt werd.
‘Dus, waarom zit ik hier in plaats van bij mijn vriendje? Kon je niemand anders vinden?’
‘Doe eens niet zo onaardig, man. Ik wilde ergens met je over praten,’ zei hij beledigd.
‘Sorry,’ zei ze vlug, licht blozend. ‘Waarover?’
‘Die ring.’
Ze was meteen stil en keek hem kil aan. Hij keek terug, en na een lange stilte begon hij te grijnzen.
‘Kom op, je wéét dat je hem om moet doen!’ zei hij verontschuldigend. Koppig schudde ze haar hoofd.
‘Nee. Ik doe hem niet om. Ik wil het niet,’ zei ze.
‘Waarom niet?’
‘Omdat.. Nou, gewoon! Draco haat me al genoeg!’
Hij sloeg zijn ogen ten hemel en porde tegen haar arm.
‘Ach, laat je niet zo door Draco op je kop zitten,’ zei hij geruststellend. ‘Die word overal kwaad om, dan weet je.’
Ze knikte en pakte de ring uit haar broekzak, waar ze de laatste tijd vaak mee speelde, en legde die in het midden van de tafel. Ze had hem al tientallen keren laten vallen, maar er zat nog steeds geen krasje op.
‘Doe hem nou om…’ zeurde Blaise door. Opnieuw schudde ze koppig haar hoofd en draaide de ring rond op de tafel. Hij pakte hem en keek er aandachtig naar.
‘Hij is best mooi…’ mompelde hij afwezig, terwijl hij elk detail van de ring bestudeerde. Ondertussen keek Louise naar Cedric, die zoals gewoonlijk weer erg veel aandacht kreeg van zijn vrienden, maar ook van verschillende meisjes. Een jaloers gevoel brandde in haar maag toen ze zag hoe knap al die meisjes waren. Veel mooier dan zijzelf. Cedric ving haar blik op, glimlachte en knipoogde.
‘Maak je over hem maar geen zorgen, hoor,’ zei Blaise plotseling, waarmee hij haar uit haar gedachten trok. Ze keek naar hem op. Hij had de ring nog steeds in zijn hand maar keek nu naar Cedric. Vragend keek ze hem aan.
‘Je bent bang dat hij je niet ziet staan met al die meiden, toch? Of dat hij jou dumpt?’ Ze knikte blozend. Het was een gek idee om dit gesprek met haar beste vriend te voeren, terwijl diezelfde beste vriend haar leuk vond.
‘Maak je maar geen zorgen,’ herhaalde hij. ‘Die verlaat jou niet zomaar.’
Glimlachend keek ze hem aan.
‘Dank je.’
Hij grijnsde weer.
‘Doe die ring nou om,’ zei hij. Voor de zoveelste keer schudde ze haar hoofd, en probeerde de ring uit zijn hand te pakken.
‘Nee, mooi niet, geef terug!’ Ze haalde uit maar miste de ring maar net, tot haar grote ergernis. Ze probeerde opnieuw, maar Blaise’ armen waren veel langer dan de hare. Ze gromde geïrriteerd en duwde hard tegen zijn borst, wat natuurlijk niet het gewenste effect.
‘Je krijgt hem niet, tenzij je hem omdoet,’ grijnsde hij plagerig.
Ze werd kwader en kwader naarmate zijn grijns breder werd en uiteindelijk zat ze bijna op zijn schoot toen ze zijn hand vast had.
‘Ha!’ lachte ze vrolijk. Maar hij trok zijn hand moeiteloos los en het gevecht ging door. Ze stak haar hand voor de zoveelste keer uit naar de zijne en opeens voelde ze iets geks. Alsof er iets door haar lichaam stroomde, ze voelde zich anders. Toen ze goed keek zag ze waar het vandaan kwam.
Blaise had de ring om haar vinger gekregen.