04: Bowlen

Mijn moeder is nog wakker. ‘Heei, was het nog gezellig?’ ‘Ja, met met Tom wel. Het was jammer dat Bill zo chagrijnig was.’ ‘Dat had ik ook gemerkt. Dat gaat wel weer over.’ ‘Ik hoop het. Het is al laat. Ik ga slapen.’ ‘Weltrusten, ik ga zo meteen ook.’

De volgende ochtend ben ik gewoon om 8 uur wakker. Ik ga naar beneden. Mijn moeder slaapt nog. Ik maak een ontbijtje. Ik doe de dingen die je ’s ochtends doet en kijk nog even tv. Ik zit net aan mijn bureau om te beginnen aan een tekening, ik hou van tekenen, als ik een smsje krijg van Tom.

Tom: Hee, zin om vanavond iets leuks te doen?
Lisa: Ja, is goed, maar wat dan en hoe laat?
Tom: Uhm, bowlen? Om acht uur?
Lisa: Ja, is goed.
Tom: Ik neem Bill ook mee. Hij is nog steeds chagrijnig en ik denk dat het goed is voor hem om even weg te gaan.
Lisa: Oke, dan ben ik om acht uur klaar.
Tom: Tot vanavond

‘Mam, mag ik vanavond met Tom en Bill gaan bowlen? Ik heb het eigenlijk al afgesproken…’ ‘Is goed. Eet je nog wel hier?’ ‘Ja, ik hoef pas om acht uur weg.’

Ik ga verder met mijn tekening waar ik aan was begonnen. Het is een hartje met een roos waarvan de doorns in het hart zijn geprikt. Ik weet niet waarom ik ervoor koos om dit te tekenen, ik vond het gewoon mooi.

Ondertussen is het half acht. Ik trek snel iets anders aan en doe een beetje make-up op. De bel gaat, ik ren naar beneden en doe open. Tom staat voor de deur, Bill staat met een nog steeds geïrriteerd hoofd achter hem. ‘Heei, gaan we nu al of willen jullie nog even binnenkomen?’ ‘Nou, eigenlijk is de baan gereserveerd voor half 9. We moeten er nog even heen lopen, dus eigenlijk moeten we nu gaan. Maar een andere keer heel graag.’ ‘Oke. Mam, ik ben weg.’ ‘Veel plezier!’

De hele weg naar de bowlingbaan, zit Tom enthousiast tegen me te praten en loopt Bill achter ons aan. ‘Hoe oud ben je eigenlijk?’ vraagt Tom. ’16, bijna 17. Jij?’ ‘17’ ‘En jij Bill?’ ‘We zijn een tweeling.’ snauwt hij. ‘O ja.’ Ik voel me best wel dom op dat moment. Waarom vergat ik dat nou? Tom legt even zijn hand op mijn schouder. Ondertussen zijn we bij de bowlingbaan.
Tom begint. Hij gooit negen kegels om. Bij zijn tweede gooi krijgt hij een spare. Dan kom ik. Ik gooi, hij wijkt af en net voor de kegels rolt hij nog in de goot. Ook de tweede gaat mis. Ik hoor iemand lachen. Het is Bill. Nou ja, hij lacht in ieder geval. Ook al voel ik me er slechter door. ‘Kan jij het beter, dan?’ vraag ik. ‘Let maar op.’ Zegt hij. Hij pakt een bal en gooit. Ja hoor, hij heeft natuurlijk meteen een strike. ‘Beginnersgeluk.’ zeg ik. ‘yeah right.’ zegt hij terug. Mijn tweede keer gaat al beter. Ik gooi zes van de tien kegels om. Mijn tweede bal gaat weer in de goot. Dan is Bill weer. De bal rolt recht op de kegels af. Er gaan er negen om. De tiende wankelt en blijft uiteindelijk toch nog staan. ‘ScheiBe’ mompelt hij. Dit keer ben ik degene die moet lachen. ‘Wat lach je nou?’ vraagt hij, meteen weer pissig. ‘Niks.’ zeg ik en ik stop meteen met lachen. ‘Bill, doe eens niet zo onaardig.’ zegt hij met een blik die ik niet kan plaatsen.
We spelen verder. Elke keer als ik naar Bill kijk. Kijkt hij boos terug. Ik durf niks meer te zeggen. Met Tom is het verder wel gezellig. We lachen veel, maar toch kijk ik dan weer naar Bill en stop ik meteen. Tom merkt het. ‘Niks van aantrekken, ik weet ook niet wat hij heeft.’ Fluistert hij. ‘Ik probeer het’ zeg ik verdrietig terug. Wat heb ik toch fout gedaan?

Reacties? Is dit wel een goed verhaal of moet ik stoppen?