04/09/2012

Mijn Beste Steun en Toeverlaat,

School is weer begonnen, ugh, ik heb er zooo geen zin in! Maar ik denk dat niemand school echt tof vind… Tenzij misschien de nerds die de kennis die de leerkrachten meegeven opslorpen als een spons en blij zijn dat hun blik wordt verruimd om het een beetje filosofisch te verwoorden. Ik weet dat ik blij moet zijn dat ik een kans krijg om deftig onderwijs te genieten maar toch kan ik het gevoel niet van me afzetten dat school gewoon oersaai is. En dan nog te bedenken dat ik na dit jaar (mijn laatste hip hoi hoera!) nog minstens drie jaar moet studeren als ik een deftige job wil. Met een ASO diploma* ben je namelijk niets, nada, noppes. Het enige wat je ermee bereikt is toelating tot een universiteit of een hogeschool. Maar laat ik mijn dagboek niet verpesten met onzin over school en al die saaie zever. Het was de eerste schooldag van ons laatste jaar en ik en de zesdejaars vonden dan ook dat we dat goed moesten inzetten, maar daar vertel ik je straks wel meer over. Ik en Lis begonnen het jaar met een les van Mister Frog. Jup. Je leest het goed, een les van Meneer Brulkikker. We glipten iets vroeger het lokaal binnen (iets wat we normaal nooit deden) en stopten een krijtje in de bordenwisser, ja die goede oude grap. Maar op dat moment had we nog niet echt inspiratie om iets beters te verzinnen. Het was kwart na acht in de ochtend en het was de eerste dag na de vakantie, dan is het normaal dat je inspiratieloos bent. Daarna hebben we ook nog het bord zitten vol tekenen met kikkers en plantjes en nutteloze andere crap. Lis hield zich vooral bezig met visjes en stokventjes tekenen omdat dat het enige was wat ze deftig kon tekenen.

De rest van de klas kwam ook binnengesijpeld en hielpen vrolijk mee aan het kunstwerk. Een paar seconden later kwam Mister Frog vrolijk binnen, ja hij was vrolijk (hij had zelfs een glimlach op zijn gezicht) maar dat duurde niet lang. Vanaf het moment dat hij het kunstwerk op het bord in het oog kreeg verdween zijn glimlach als sneeuw voor de zon. “Wie is hier verantwoordelijk voor?” “Het is een gezamenlijk kunstwerk van de klas meneer,” antwoordde Thomas, een van de jongens met een grote mond maar een klein hartje, je kent ze wel, dat soort dat altijd stoer doet maar als het erop aankomt weglopen met hun staart tussen hun benen. “Dan zullen je waarschijnlijk ook wel samen een uurtje langer op school willen blijven?” “Nou, het was Hanne haar idee,” sputterde Thomas tegen. Ik zei het je toch. Dwaas. “Lauwers, natuurlijk.” “Vind je het mooi meneer?” had ik gevraagd. Maar daar had hij spijtig genoeg niet op geantwoord. Hij wandelde naar het bureau toe vooraan in het lokaal, zette zijn tasje op de grond en nam toen de bordenwisser vast om het kunstwerk weg te vegen. Jammer dat ik er geen foto van heb kunnen nemen. Maar ik wed dat iemand anders van de klas dat wel heeft gedaan en dan zal ik die foto op een of andere manier wel krijgen. Hoop ik.

Maar goed, Mister Frog (die nu eigenlijk al een beetje geëvolueerd was naar een Brulkikker) wou het kunstwerk afvegen maar doordat ik en Lis als twee kleine kleutertjes er een krijtje hadden tussen gefoefeld werd het kunstwerk eigenlijk nog meer een knoeiboel. Tegen de tijd dat Mister Frog doorhad dat er iets mis was lag de hele klas in een deuk. “LAUWERS!” had hij geschreeuwd. Op en top Brulkikker op dat moment. Om een lang verhaal kort te maken, ik mocht weer een uurtje nablijven en de rest van de les heeft hij me zo goed in de gaten gehouden dat ik wel moest opletten. De drie volgende lessen zijn rustig verlopen maar tijdens de middag was er dan onze ‘prank’ als je het een prank wilt noemen tenminste. Het raam van een klaslokaal werd opengegooid en luide muziek kwam van daar naar buiten drijven. Het volgende moment begon enkele zesdejaars te dansen tot iedereen van het zesde meedeed. Jup een heuse flashmob. Veel leerlingen hadden hun gsm bovengehaald om ons te filmen, anderen begonnen mee te doen en de leerkrachten stonden erbij en keken ernaar. Op het einde hielden er enkelen een spandoek op waarop stond: “Het 6e jaar van 2012 – 2013 rules!” Een beetje kinderachtig, ik weet het, maar ik heb het spandoek dan ook niet gemaakt. Het was wel pretty epic. En je kon onmiddellijk zien welke leerkrachten voorstander en welke tegenstander waren. (Mister Frog was overduidelijk een tegenstander, dat kon je wel zien aan zijn rood aangelopen gezicht). Het nablijfuurtje was best wel gezellig, ik en Lis kregen gezelschap van de tweeling Horebeek, oftewel Hans en Pieter, die blijkbaar een stinkbommetje in de leerkrachtenkamer hadden gegooid. Ja, met die jongens kun je altijd wel lachen.

Slaapwel
Han. xx