Het einde van een dagje naar de Ardennen

Zo kwamen dus richting de Ardennen vertrokken , het was een lange rit. Te lang voor in 1 keer te doen. Ongeveer halverwege stopte we aan een tankstation, je weet wel zo een tankstation naast de snelweg waar er altijd wel een McDonalds te vinden is en plaats is voor even te rusten en wat te eten , dat deden we dus . Ik had boterhammen mee , we hadden nog niks gegeten omdat we zo vroeg vertrokken waren dus dat smaakte wel . Anneke en Cient stapte samen uit de auto, juist alsof de hele auto vol hing met lachgas en ze blij waren dat ze even gewoon konden doen. Of dat dacht ik toch want het duurde niet lang voordat ze alweer aan het lachten waren. Maar ik maakte me niet zorgen over het feit dat Cient er bij was gekomen. Op die moment zag ik het als een kans om dichter bij Anneke te komen. Het zou er voor zorgen dat ze zich beter in de groep zou voelen, logisch als je bedenkt dat zei het enigste meisje was in de groep, als ik de leiding niet mee tel. Het zou er voor gaan zorgen dat ze zich meer ging durven openstellen, zo zou ik haar dus ook echt leren kennen.

Cient was zeker wel anders dan Anneke , ze was ook nog wat verlegen zoals Anneke was toen ze er voor de eerste keer bij kwam en altijd wel een beetje bleef. Maar Cient vroeg zelfs wat mijn naam was, ze praten met me! Ongelofelijk vond ik dat, hoe onnozel en kinderachtig het ook klinkt ik was het niet gewend dat er meisjes met me praten , op Anneke na waren er geen andere en Anneke zetten meestal niet de stap om zelf een gesprek te starten. Cient deed dat wel en dat was een grote verassing voor me. Helemaal perplex als ik er van was vertrokken we verder terug zoals we er aangekomen waren, jongens en meisjes apart. Cient had een sterkte indruk op me gemaakt. Ik ga de weg naar daar niet uitleggen , kort samengevat we hebben de GPS gevolgd en die stuurde ons door zandwegen voor het leger en we zijn uiteindelijk na veel zoeken er geraakt :p . We arriveerde daar aan een parking, het was gewoon te magisch om uit te leggen, het was aan een park met een klein watervalletje. Het was heel mooi en Anneke en Cient daar zien lopen was alsof ik 2 engeltjes zag lopen door de hemel.

Ik ga er niet over liegen, ik vond (en vind) Anneke en Cient 2 heel mooi meisjes, om niet te zeggen dat ze de mooiste meisjes die ik al had gezien waren. Maar daar gaat het niet over , Anneke was het liefste meisje dat ik kende. Over Cient kon ik toen nog niet goed beoordelen hoe ze was. Na veel wandelen en activiteiten beseft ik wel dat Cient en Anneke close al waren, te close voor elkaar nog maar een dag te kennen. Maar ik was te verlegen om te vragen hoe dat kwam, misschien lag het aan mij en mijn verlegenheid , misschien was ik het gewoon niet gewend dat je soms mensen tegenkomt waar je direct een goede klik mee hebt. Die avond zijn we nog een gezellig frituurtje gaan eten, het was echt een fijn einde van een rare maar fijne dag. Het was zo mooi weer dat we buiten zaten en dat we nog altijd konden genieten van het heuvelachtige uitzicht dat we niet gewend waren. Ik was op één of andere manier in een gesprek gekomen met Cient, een super onnozel gesprek over zo random dingen dat ik zelfs niet meer kan herinneren waarover het ging. Maar het feit dat ik na alles eens met een meisje kon praten zonder dat ik me zorgen maakte dat ik iets mis zou doen was onbeschrijfelijk plezant voor me. En Anneke kwam ook wel eens piepen in het gesprek waardoor ik ook met haar eens in het echt kon praten en niet via internet of sms’en want ze had ondertussen een gsm gekocht. Ook de korte gesprekken die we soms hadden in de bus konden niet tippen aan dit gesprek. Het was een perfect einde van een dag. En zelfs toen had ik het nog niet door wie Cient echt was.