My Own War {Part 17}

John en Emily beginnen weer met lopen,
Ze hadden een flinke pas erin gezet,
Waarschijnlijk was dat omdat ze iets opgemerkt hadden,
Maar wat? Waarom zouden ze zo'n erge pas erin zetten?
Was er iets wat op ons jaagde?
Of was het hun gevreesde vijand die ze gezien hadden?
Mijn ogen gaan langs de omgeving,
Overal waar ik keek, zag ik niets,
Wat hadden hun gezien wat ik niet zie?
"We gaan zo beginnen met sprinten, ieder die achter raakt is op zichzelf"
Emily haar stem was alsof ze het meende,
Wilde ze werkelijk John of mij achterlaten als we achter vielen?!

De pas werd versneld,
John hield het zo te zien gemakkelijk bij,
Al snel merkte ik dat met de seconde de pas ook versneld werd,
Elke seconde liepen we sneller en sneller,
Het leek net alsof we aan het rennen waren,
Alleen onze voeten maakte geen grote passen,
Ze maakte kleine pasjes die heel snel gingen,
De pas versnelde alweer,
Maar met de seconde werd het moeilijker voor mij om ze bij te houden,

Ik struikel over een wortel van een boom die uitsteekt,
Als ik mijzelf omhoog geholpen heb merk ik dat ik ze niet meer zie,
'EMILY!!! JOHN!!'
Een echo galmt door het bos heen,
"LYYYYYYYYY!!! OHHHHHHN!!!"
De echo kwam terug,
Waarschijnlijk hadden ze het wel gehoord,
Ik ga er gewoon vanuit dat ze het gehoord hadden!
Ik ga tegen een boom aan zitten,
Mijn ogen gingen over de verschillende wegen die terug leidde naar hier,

Als ik bladeren hoor bewegen spring ik op,
Waren ze terug gekomen om mij te halen?!
Ik kijk de omgeving door,
Langzaam hoor ik voetstappen deze kant op komen,
Het leken er op vier, dus ze waren onderweg!
Ik glimlach even als ik wat zie bewegen in de verte,
Ze waren echt terug gekomen!
Als de mist een beetje verdwijnt kijk ik geschrokken,
Het waren niet Emily en John!
Het was een beest wat hier waarschijnlijk leefde!

Het beest begint te janken,
Op dat moment viel het mij op dat zijn binnenste gevuld was met vuur!
Het beest snuift de lucht in,
Nu viel het mij pas op, het beest was blind!
Er moest een weg hier vandaan zijn,
Als het beest alleen maar ruiken dan kon ik hier wegkomen,
Het enige wat ik niet zeker wist was of die ook kon horen,
Ik kon geen ogen zien, maar ook geen oren,
Maar de zekerheid dat het beest niets zou horen was er niet,
Ik beweeg iets naar achter en hoor gekraak onder mijn voet,
Mijn ogen schieten naar mijn voeten waarna ik een takje zie liggen,
Ik hoor gegrom waarna ik naar het beest kijk,
Hij was dus niet doof!

Ik spring op waarna ik begin te sprinten,
Het gebons achter mij liet mij weten dat het beest achter mij aan zat,
Was het op jacht?!
Wilde het zichzelf voeren met mijn lichaam?!
Mijn benen probeerde mijn lichaam zo goed mogelijk te dragen,
Maar de grond wilde niet 100% mee werken,
De grond was onstabiel, overal waren kuilen, takken of wortels,
En het beest kwam met de seconden dichterbij...