Proloog

Deze avond had ik afgesproken met een paar van mijn vriendinnen om uit te gaan voor mijn verjaardag. We gingen samen naar de bekentste club van heel het land om mijn 18de verjaardag te vieren. Het was dubbel feest omdat ik vorig jaar mijn verjaardag niet had gevierd door het plotse overlijden van mijn vader. Deze dag was nog altijd even triestig voor mij. Alles deed me aan hem herinneren we hadden niet eens afscheid van hem kunnen nemen. Ik en mijn moeder wisten wel dat hij niet lang meer te leven had. Maar dat hij moest sterven uitgerekend op mijn verjaardag hadden we nooit verwacht. Mijn hele wereld stortte toen in. Maanden lang had ik een depressie erdoor. Van de gedachte alleen al begon ik weer te huilen. Huilend liet ik me neervallen op mijn bed. Ik moest niet meer aan het verleden denken maar aan het heden dat zei mijn vader me altijd. Ook al hadden we veel ruzie en dacht ik dat hij me hate en ik hem maar toch hielden we blijkbaar zielsveel van elkaar. "Megan!" hoorde ik mijn moeder van onderaan de trap roepen. "Ja mam ik kom!" riep ik en trok snel men jurkje goed en wreef de uitgelopen make- up van onder mijn ogen wat weg. Zo kon je niet meer zien dat ik gehuild had. Traag liep ik naar beneden. "Je hebt weer gehuild hé." zei mijn moeder bezorgd. Ik knikte en gaf haar een knuffel. "Je moet verder met je leven liefje." zei ze en ze drukte een kus op mijn wang. Ik keek op en zag dat er een kleine traan in haar rechter ooghoek te voorschijn kwam. "Ik mis hem gewoon zo." zei ik en begon weer te huilen. Mijn moeder wreef troostend met haar handen over mijn rug. "Ik weet het ik mis hem ook zo erg maar hij komt niet meer terug." zei ze nog en toen ging de deurbel. "Ik moet gaan. Doei." riep ik nog voor ik de deur dicht deed. "Megan!" hoorde ik Ashley's vrolijke stem zeggen. "Hé Ashley." probeerde ik zo vrolijk mogelijk terug te zeggen. "Emma wacht op ons aan de club dus laten we maar gaan. " zei Ashley nog voor ze me meetrok naar haar auto. Deze avond zou een avond worden om nooit te vergeten. Dat wist ik nu al zeker.