Zwaardmeester - 4

“Boidin, hij is mijn sterkste tegenstander en het toernooi van de koning wil hij zeker niet verliezen.” Wout aarzelde, maar vroeg dan toch:
“Dus de geruchten van de naderende oorlog zijn niet waar? Als de koning nu een toernooi organiseert…”
“Helaas wel, daarom is het toernooi er juist, om oorlog te vermijden. Koning Nandono eiste de hand van prinses Cillia, maar de koning weigerde dat, temeer omdat koning Nandono hem dan zou opvolgen. Daarop dreigde koning Nandono ermee zich het land met geweld toe te eigenen. Zijn leger is vele malen sterker dan het onze. Daarom heeft koning, Florentius, hem uitgedaagd voor een tweegevecht. Het toernooi dient om te bepalen wie de beste strijder van het rijk is, om het tegen hem op te nemen. De winnaar krijgt de hand van de prinses.”
“Wow”, mompelde Wout, “daarom wilde die niet graag verliezen.” Ridder Henric hoorde hem echter.
“Ja inderdaad, maar ik zou hem niet graag als koning willen. Daarom moet ik naar het toernooi. Ik ben de enige die echt een kans tegen hem maakt.”
“Maar u bent gewond”, protesteerde Wout en hield dan geschrokken zijn mond. De ridder had hem net verteld dat hij misschien de volgende koning zou kunnen worden. Ridder Henric merkte zijn verlegenheid op.
“Maak je geen zorgen, jonge vriend. Ik kan eerlijkheid wel waarderen en je hebt me tenslotte het leven gered.” Wout werd rood. “Wie heeft je trouwens zo goed leren vechten?”
“Niemand, heer, ik had nog nooit een wapen in handen gehad.”
“Kom, je denkt toch niet dat ik dat geloof?” zei ridder Henric toegeeflijk, “Ik weet dat het normaal verboden is voor burgers om wapens te leren hanteren, maar ik ga je echt niet verraden. Zeker niet nu je mijn leven hebt gered.”
“Toch is het zo, heer, ik begrijp er ook niets van.”