Zwaardmeester - 5

“Goed dan, als jij het zegt.” Wout zag aan ridder Henrics gezicht dat hij het niet geloofde. “Feit is dat je kan vechten en nog goed ook.”
“Het spijt me, heer.”
“Je hoeft je niet te verontschuldigen voor je talenten.” Hij leek over iets na te denken. “Wat zou je er van denken om van mij nog wat meer te leren? Ik kan wel een dappere kerel als jij gebruiken als schildknaap. Bovendien moet ik toegeven dat hulp onderweg welkom zou zijn.”
Wout schudde zijn hoofd.
“Ik kan niet zomaar meegaan, heer, mijn familie heeft me nodig.” En ik ben niet van adel, ik mag het niet eens worden, dacht hij erachter.
“Dat begrijp ik, maar ik heb al gezegd dat ik je rijkelijk zal belonen. Daar kan je familie enkel beter bij varen.” Wout aarzelde. Het geld zou zeker welkom zijn.
“Heer, ik wil u wel vergezellen tot aan het toernooi, maar daarna moet ik echt naar huis.”
“Afgesproken, Wout, na het toernooi breng ik je persoonlijk naar huis.”
“Dank u, heer.”
“Onthoud één ding: noem me gewoon Henric. Ik ben dat ‘heer’ van jou nu al beu.”
“Euh… Bedankt Henric.”.

Het tentenkamp naast het toernooiveld was een woud van tenten in de prachtigste kleuren. Overal liepen ridders in prachtige wapenuitrustingen met aan hun zijde meestal een schildknaap. Wout voelde zich niet echt op zijn gemak. Zou iemand merken dat hij hier niet hoorde?
“Henric!” klonk het plots. Een ridder met een grote paarse pluim op zijn helm kwam hen tegemoet, gevolgd door zijn schildknaap.
“Wilfried! Fijn om jou hier te zien.”
“Wat is er met jou gebeurd!” riep Wilfried verbaasd.
“Onderweg heeft iemand geprobeerd me te overvallen.”
“De schurken. Je hebt ze toch goed op hun donder gegeven, mag ik hopen?”
“Ik niet. Wout deed dat voor mij.” Toen pas merkte Wilfried Wout op.
“Heb je dan toch besloten eindelijk een schildknaap te nemen, ouwe makker?”
“Ja, deze kon ik niet aan mij voorbij laten gaan. Hij heeft te veel talent.”
“Talent? Dat zou ik wel eens willen zien”, mengde de schildknaap van Wilfried zich in het gesprek, “zo sterk zie jij er niet uit.”
“Igo! Hou je manieren”, zei Wilfried.




Hoi lieve lezers!
Zoals elk jaar doen mijn beste vriendin Dayxdreamer en ik mee aan de Paul Harland Prijs. Ons nieuwe verhaal is net klaar en we zoeken DRINGEND nalezers. Donderdag zouden we de commentaren moeten hebben om het nog op tijd te kunnen verwerken.
Vataja ontdekt bij de begrafenis van haar moeder dat die van een andere plaats afkomstig is, een ander deel van de stad, waar het leven veel beter is. Omdat niets haar nog bindt aan haar huidige woonplaats, trekt ze er op uit om te ontdekken waar haar moeder vandaan kwam en wat haar er toe gedreven had te verhuizen naar het armzalige oord waar zij was opgegroeid. Ze komt terecht op een plaats waar dingen niet zo eenvoudig zijn als ze lijken, waar een strijd woedt tussen het goede en het kwade. Een plaats waar ze niet voor iedereen even welkom is. [12+]
Als je zo vriendelijk wil zijn om na te lezen, kan me een pb sturen met je e-mailadres, zodat ik je het verhaal kan sturen. Uiteraard zorgen we voor een kleine beloning, in de vorm van reclame voor één van je creaties.
En voor wie geen tijd (en wie naleest natuurlijk ook): ook hulp bij het vinden van een titel zouden we erg appreciëren!
EDIT: we hebben intussen nalezers genoeg. Alvast bedankt iedereen!