Zwaardmeester - 9

Wout was niet onder de indruk van deze bedreiging. Alle vorige gevechten had hij gebruikt om te oefenen voor dit moment. Hij wilde meer dan gewoon winnen…Er werd op de hoorn geblazen. Het gevecht was begonnen. Boidin liet geen tijd verloren gaan en sprong onmiddellijk op Wout af. Wout was doodkalm, alles leek te vertragen. Hij wachtte af. Precies op het juiste moment haalde hij uit. Onder de ogen van alle toeschouwers vloog Boidins zwaard uit zijn hand, zonder dat hij ook maar iets had kunnen uitrichten.
“Mijn broertje van zeven zou nog langer stand kunnen houden dan jij, Boidin.” Iedereen barstte in lachen uit. Boidin werd hoogrood van schaamte, maar er was niets wat hij kon doen. Wout had gewonnen. Henric kwam op hem af en omhelsde hem.
“Je hebt gewonnen, Wout,” fluisterde hij, “Je weet toch nog wat de prijs was?” Het toernooi dient om te bepalen wie de beste strijder van het rijk is, om het tegen hem op te nemen. De winnaar krijgt de hand van de prinses. Henric’s stem klonk door Wouts hoofd. Dit beangstigde Wout meer dan alle gevechten van daarvoor samen.
“Henric, dit was niet mijn bedoeling. Ik…”
“Wout, je bent de beste, dat weet ik, dat weet iedereen nu. Als iemand kan voorkomen dat we onder de voet worden gelopen door koning Nandono’s soldaten, ben jij dat.”

Henric liet Wout los. Wout verstijfde. De koning stond vlak naast hen. Wout liet zich op zijn knieën vallen.
“Sta op, schildknaap. U hoeft niet te knielen voor mij.” Wout stond op, zijn ogen op de grond gericht. “Jongeman, u heeft bewezen dat u de beste strijder bent die we hebben. Op uw schouders rust nu de opdracht om ons land te redden.”
“Hij is niet eens een ridder!” riep Boidin, “Tien tegen een dat koning Nandono weigert om met hem te vechten.” Hier en daar klonk instemmend gemompel.