Zwaardmeester - 12

Die avond bracht een bediende Wout naar zijn kamer. In de deuropening bleef Wout staan. Wow, wat een luxe!
“Kan deze kamer u behagen, heer?” Wout knikte. Als in een droom liep hij de kamer in. Hij voelde aan de kostbare stof van het beddengoed. Moest hij hier onder slapen? Wat als hij het vuil maakte? Hij voelde zich net een brandnetel in een rozenperk. Was Henric nu maar hier.
Er werd op de deur geklopt. Wout deed open, maar het was Henric niet. In plaats daarvan stond er de jonge vrouw die hij eerder al had gezien. Ze keek hem niet aan. Zij noch Wout zei iets.
“Wat… wat kan ik voor u doen?” vroeg Wout uiteindelijk.
“Ik… Ik wilde graag… even met u praten. Ik bedoel… we zijn zowat verloofd en…” Met een schok besefte Wout dat het de prinses was die voor hem stond. Doordat hij met zijn gedachten vooral bij zijn familie en het komende gevecht was geweest, was hij bijna vergeten dat dit ook bij de overwinning hoorde.
“Kom… maar binnen.” Hij deed een stap opzij. De prinses ging op een van de stoelen bij de haard zitten. Aarzelend nam Wout tegenover haar plaats.
“Mooie… kamer”, zei hij..
“Dank u.”
“Hoe is het met u?”
“Goed… ik bedoel… ik denk dat u die Nandono wel aankunt.”
“Ik…euh… ja, dat zal wel.”
“Ik heb u zien vechten op het toernooi. U bent echt goed.”
“Dank u.”
“Waarom hebt u eigenlijk meegedaan?”
“Ik wilde Boidin een lesje leren, nu Henric dat niet kon.”
“Een lesje leren? Waarom?”
“Hij heeft geprobeerd om Henric te laten uitschakelen.”
“Dan ben ik blij dat ik niet met hem moet trouwen.” Ze sloeg haar ogen neer. Wout vond de gordijnen plots zeer interessant. “Ik ga maar eens. Ik mag hier eigenlijk niet zijn.”
“Oh… Tot ziens.” De prinses vluchtte de kamer uit. Wout bleef minutenlang bewegingsloos zitten.