Zwaardmeester - 13

“Klop, klop, de deur staat open, kan ik daaruit afleiden dat ik binnen mag?” Wout sprong overeind. Henric stond in de deuropening. Hij floot tussen zijn tanden. “Je wordt hier zo te zien nogal verwend. Mijn kamer zag er niet zo indrukwekkend uit.”
“Je vindt het toch niet erg, hé?” vroeg Wout onzeker.
“Natuurlijk niet, je hebt het echt wel verdiend.”
“Het was bijna van jou, zonder Boidin…”
“En zonder jou was het van Boidin geweest en dan had ik nu buiten mogen slapen.”
“Nu slaapt Boidin waarschijnlijk buiten”, grijnsde Wout. Er viel een last van zijn schouders nu hij wist dat Henric niet jaloers op hem was.
“Het is hem van harte gegund. Hoe bevalt het hof je?”
“Ik ben bang om iets kapot te maken.”
“Maak je daar maar geen zorgen over, ze kunnen wel nieuwe spullen betalen. Zolang je maar zorg draagt voor de prinses.” Henric keek hem samenzweerderig aan. Wout wist niet waar kijken. Had Henric gemerkt dat hij zonet bezoek had gekregen?
“Denk je echt dat ik Nandono aankan? Er staat zoveel op het spel.” Henric sloeg een arm om hem heen.
“Wout, je bent uit het niets een zwaardmeester geworden. Geloof je echt dat je die gave gekregen hebt om dan te verliezen?”
“Misschien niet, maar…”
“Je blijft bang? Dat is normaal en het is ook niet erg. Het houdt je alert, maar laat de angst je niet verlammen. Afgesproken?” Wout nam de tijd om de woorden tot zich door te laten dringen, toen knikte hij.
“Afgesproken.”
“Goed zo, je kunt je beter bezig houden met dat mooie meisje van je, dan je zorgen te maken.”

De dagen die nog restten voor het gevecht met Nandono, vlogen veel te snel voorbij. Wout bracht die tijd voornamelijk door met oefenen. Hij kon dan misschien perfect vechten, maar hij had nauwelijks ervaring met tegen mensen vechten en hij ging ervan uit dat Nandono zich niet zo gemakkelijk zou laten ontwapenen als Boidin. Daarbij gaf het een goed gevoel dat hij iets kon doen, zodat zijn angsten wat naar de achtergrond verdreven werden. Henric week overdag geen moment van zijn zijde. Regelmatig ving Wout een glimp op van prinses Cillia. Maar meer dan af een toe een blik wisselden ze niet.