037

‘Oh my god!’, riep Megan toen ze de deur van het appartement opende. Sam lag op de hoekbank met een bak fruit op haar schoot. Op de tv was één of andere rare film te zien waar ze niks van snapte. Met opgetrokken wenkbrauwen keek ze op naar Megan. ‘Wat is er?’. Het roodharige meisje gooide de deur weer dicht en huppelde zowat naar de bank toe. Sam fronste lichtjes. ‘Waaro-‘. ‘Ik sta volgende week bij een tentoonstelling!’, onderbrak Megan haar. Ze zwaaide enthousiast met haar handen heen en weer. Sams mond viel een stukje open. Ze wou wat zeggen, maar Megan was haar voor. ‘Met Epic! Het is een hele grote, belangrijke tentoonstelling en die man zei dat het een fantastisch stuk kunst was!’. Terwijl ze het zei, sloeg ze een paar keer op Sams schouder. Sam zette haar haar bak fruit achter haar op de vensterbank. Ze pakte Megan pols vast, om te voorkomen dat ze nog een keer geraakt zou worden. ‘Dat is echt geweldig!’. ‘En ik krijg er heel veel geld voor!’, riep Megan enthousiast. Sam zei het maar niet, maar ze hoopte dat Megan dan eindelijk haar huurachterstand van twee maanden aan haar terug zou betalen. Megan kwam naast haar zitten. ‘En…’, begon ze. Ze wiebelde even met haar wenkbrauwen. Sam grinnikte. ‘Nou?’. ‘Ik ben aangenomen bij de supermarkt op de hoek!’. ‘Dat is echt super!’. Sam was zo blij dat ze Megan om de hals vloog. Nu kreeg ze zeker haar geld terug en hoefde ze niet steeds het geld van de boodschappen voor de schieten. Megan haalde diep adem. ‘Beste kerstcadeau ever!’. Sam lachte. ‘Echt wel, wat ga je morgen eigenlijk doen?’. ‘Naar mijn moeder…’. Megan trok haar bovenlip op. ‘Kun je niet naar je vader?’. ‘Nee, daar ben ik de laatste jaren al geweest en hij vindt dat ik ook wel is naar mijn moeder kan gaan’. Megans ouders waren gescheiden op haar twaalfde. Haar moeder was nou niet echt een voorstander van het idee dat haar dochter kunstenares wou worden, de reden dat ze vaak ruzie hadden. Ook was haar moeder hertrouwd met John, een veel te rijke autocoureur waar ze al helemaal niks van moest hebben. Sam legde een hand op haar schouder. ‘Misschien wordt het wel heel gezellig’. Megan begon te lachen. ‘Ja, misschien wel’. Het sarcasme droop er vanaf. Sam zuchtte en haalde haar hand weg. ‘Nee, het is hopeloos’, zei Megan. ‘Tweede kerstdag wordt wel leuk’, opperde Sam. Megans mondhoeken trokken omhoog. ‘Ik ga vis maken, ik heb het vanmiddag al helemaal uitgedacht’, vertelde ze enthousiast. Sam lachte. ‘Als het maar niet weer aanbrand, zoals vorig jaar’. Uiteindelijk hadden ze chinees gegeten. ‘Dat was meer één keer, ik beloof dat dat nooit meer gebeurd!’.