H3

Na de training kleedden we ons ook om zonder ook maar een woord te wisselen. Zouden ze echt zo boos op me zijn? Er werden zo vaak mensen doodgereden, en ja, dat was ook echt heel erg. Maar je kon toch niet om mensen gaan huilen die je niet eens kent? Toen ik klaar was met omkleden pakte ik mijn tas en liep naar buiten. Toen ik bijna bij mijn fiets was, werd ik ingehaald door Jade. Ze keek me aan. 'Wat?' vroeg ik bot. 'Niet doen Alice, we zaten beide fout. Jij had er rekening mee kunnen houden dat wij het wél erg vonden en wij hadden er rekening mee kunnen houden dat jij het niet erg zou vinden.' zei ze. Ze had gelijk, dat wist ik, maar ik gaf niet graag toe. 'Zeg, ik kreeg opeens zo'n goed idee' zei Jade 'Ik bedoel, hij is overleden, en jij kunt ze zien... dus...'
Met 'ze' bedoelde Jade overledenen. Ik had die gave ontdekt sinds ik ongeveer een jaar of 6 was. Toen ik opeens mijn oma naar binnen zag wandelen, terwijl mijn moeder me diezelfde ochtend had verteld dat ze een fatale hartaanval had gehad. Ik was zo blij, ik dacht dat mijn moeder die ochtend een grapje had gemaakt. Ik ging dansen door de kamer en vroeg waarom mijn moeder dat gedaan had. Mijn moeder had me zo raar aangekeken. We zijn samen tot de conclusie gekomen dat ik iets kon wat anderen niet kunnen en dat het beter zou zijn als ik me hier stil over hield. Sindsdien heb ik nog vaak contact met mijn oma. Ze wil nog niet naar het licht. Dat vindt ze eng. Daarom wacht ze op mijn opa, wat waarschijnlijk niet lang zou duren aangezien er een paar maanden terug geconstateerd is dat hij een heftige vorm van longkanker heeft.
Maar goed, ik wist al waar Jade heen wilde en schudde verwoed mijn hoofd. 'Nee, Jade. Dat voelt als misbruik maken van de situatie. Dat kan ik niet doen' zei ik tegen haar. 'Please, Alice. Harry voelt zich zo schuldig: het was zijn schuld dat Niall zo laat nog over straat moest. Louis vindt ook dat hij schuld heeft, omdat hij met Niall aan het bellen was terwijl hij zich op het verkeer had moeten concentreren. Ze willen zo graag hun excuses aanbieden. En jij geeft ze hier de kans voor. Je móét dit doen.' drong Jade aan. Ze had een punt. Zo kon ik me wel nuttig maken, en toch voelde het alsof ik misbruik maakte van mijn gave om met een beroemdheid in contact te komen...
Maar eigenlijk zou het wel een goede daad zijn. Ik zou ze helpen. Aan de andere kant zou dan ook meteen de hele wereld weten dat ik dit kon. Ze zouden me waarschijnlijk toch niet geloven... Ik zou in hun ogen een fan zijn die in contact met ze probeerde te komen door misbruik te maken van Niall's dood. En misschien was Niall al overgegaan. Ik besloot er nog even over na te denken. Echter, nadat ik Jade gedag had gezegd, fietste ik de rest van het stuk naar huis, maar al voordat ik thuis was, wist ik dat ik het zou proberen.