C'mon C'mon ~ Louis William Tomlinson || voor: Michelle2703

Michelle

''Zo, mensen. Mag ik jullie aandacht?'' Meneer Champs staat voor de klas, hevig met zijn armen te lachen. Ik moet moeite doen om mijn lach te onderdrukken.
Na heel wat minuten lukt het hem toch om zijn mentorklas stil te krijgen. ''Zoals ik jullie onlangs heb geïnformeerd, zou er binnenkort een nieuwe leerling komen. Die dag is vandaag.'' Allemaal slaken we een diepe zucht. Fijn, weer zo'n nieuwelingetje. ''En zoals jullie ook wel weten, moet er altijd iemand zijn die de nieuwe leerling helpt, de eerste dagen. En die taak is perfect voor Michelle.'' Ik krijg een minihartaanval. Hij kon iedereen kiezen, waarom nu ik? Ik besluit me er maar bij neer te leggen. Want als meneer Champs iets besluit, dan veranderd het niet meer. ''Kom maar binnen, meneer Tomlinson.'' Stoer en zelfverzekerd stapt er een vrij grote en gespierde jongen de klas binnen. Oh my god, moet ik echt deze arrogante spierbundel gaan helpen de eerste dagen? ''Meneer Tomlinson ga maa..-'' ''Noem maar Louis.'' Onderbreekt hij meneer Champs. Tevreden lach ik. Als je meneer Champs onderbreekt, dan kom je er écht niet zo makkelijk mee weg.
''Die krijgt problemen.'' Fluister ik tegen mijn beste vriendinnetje Alica. We zitten allemaal klaar, om toe te kijken hoe meneer Champs hem een preek gaat geven, maar in plaats van dat, lacht hij heel lief naar Louis. Verbouwereerd kijk ik hem aan. Ik mocht Louis nú al niet. En ik moest hem ook nog eens gaan helpen. Fuck my life. '''Meneer...Uhm Louis, ga daar maar naast Michelle zitten.'' En meneer Champs' vieze vinger wijst mijn kant uit. ''Zij zal je ook helpen de eerste paar dagen.'' Tevreden knikt Louis, en komt hij mijn kant uitgelopen. ''Zo zo, wat een lekkertje ben jij zeg!'' Zegt Louis als hij zich bijna op zijn nieuwe plek heeft neer geplant.
Ik maak een klein kotsgeluidje. Hell no. Waar ben ik toch weer in beland?!

*Tijdsprong van een paar dagen*

Opgewekt komt Louis mijn kant opgelopen. ''En waarom ben jij opeens zo blij?'' Vraag ik, als hij naast me staat. Ik ben hem de afgelopen dagen steeds minder gaan haten. Hij is eigenlijk best wel leuk. Hij is ook helemaal niet zo arrogant als hij er eigenlijk uit ziet. Ik ben er nu ook wel blij mee. Het klinkt raar, maar alle meisjes van mijn klas zien Louis echt wel zitten. En nu Louis bijna alleen maar met mij omgaat, heb ik het idee dat ik een hogere reputatie in de klas heb gekregen.
Het irritante geluid van de schoolbel vult de gang. ''Kom mee hyperactieve kikker, we moeten naar wiskunde.'' Zeg ik lachend. Wiskunde. Voor dat vak hebben we onze mentor. ''Zo, Louis. Hoe vind je het op je nieuwe school?'' Vraagt meneer Champs als de hele klas stil zit. Louis heeft de vraag nog maar net beantwoord, of meneer Champs komt alweer met een ander onderwerp. ''Zoals jullie weten, vind vanavond het jaarlijkse schoolfeest plaats.'' Meteen is de klas in rep en roer.

Als de les is afgelopen, voel ik dat iemand van achter, zijn armen om mijn middel slaat. Geschrokken slaak een klein gilletje. ''Hey you.'' Het is de opgewekte stem van Louis.
Ik ben nogal aangenaam verast. Sinds wanneer pakt híj mij zo vast? ''Ik wil je wat vragen.'' Zegt Louis, opeens héél verlegen.
''Heb je zin om met mij naar het feest te gaan?'' Zegt hij stil. Dit was echt zó schattig. De arrogante spierbundel, was nu veranderd in een heel lief verlegen persoontje. Ik kon er nu echt niet meer om heen. Het is nu echt officieel, ik ben verliefd op Louis. Een beetje geschrokken dacht ik terug aan mijn eigen gedachtes. Maar het was waar. Hij is écht leuk. ''Ik zou niets liever willen.'' Zei ik verlegen.
''Dat is dus een date?'' Zei Louis blozend. ''Dat lijkt er dan wel op he?'' Zei ik sarcastisch. ''Silly girl!'' Zei Louis, en hij drukt zijn lippen op de mijne.