Orginele versie
Door: Bubbelien

'Wacht nou Helena!,' hijgend liet Leny zich op de grond vallen. Ze was vermoeid maar ook bang. Het was middernacht en er gingen vreemde verhalen rond over dit bos. Het zou beheerd worden door iets machtigs, machtiger dan alles op aarde, ware tovenarij en voor geen enkel mens toegankelijk. Want het volk van deze vreemde magie zou arrogant en onverbiddelijk zijn, mensen hatende wezens waren het. Dat werd de kinderen altijd verteld.
Helena negeerde haar zusje. Ze concentreerde zich op heel andere dingen, zoals de kat die voor haar stond, en haar verlangend aanstaarde. Hij was pikzwart, en had door het maanlicht een lugubere glans. Zijn ogen waren grote schoteltjes die ook wel op een maan leken, een volle maan. Het meest vreemde aan de kat was zijn oogkleur, die was namelijk ijswit.
"Ik weet dat je me hoort" hoorde Helena ineens in haar hoofd. Ze keek verschikt naar de kat toe, die haar strak aanstaarde. Ze keek snel weg, en toen weer terug. De kat staarde nog steeds.
"Ja, ik ben het. Best onverstandig van je hier te komen, wie je ook mag zijn. Dit bos is geen plek voor jonge dames zoals jij. En ik kan het weten, ik ben al een paar eeuwen oud, en al die eeuwen kom ik al hier, en geloof me of niet, maar dat met jonge dames meen ik. Mijn naam is trouwens Charles als je dat wil weten. Maar ik word liever Charlie genoemd"
'Kun, kun je mij verstaan, C-charlie?,' stamelde Helena ongelovig.
"O, maar natuurlijk kan ik dat, ik denk dat je over de edelsteengave beschikt. Als ik jou was zal ik hier niet al te lang rond hangen. Maar weet je, het is onbeleefd je niet voor te stellen"
'O sorry, mijn naam is Helena Bruch, ik woon hier nog niet zo lang. Ik kom uit Londen, in Engeland. Maar, als ik vragen mag, wat is de edelstenengave? En hebben veel mensen dat?' Helena voelde zich niet op haar gemak bij deze pratende kat. Was ze soms gek aan het worden? Katten praatte niet, althans, dat deden ze meestal niet.
"Edelstenengave? O gewoon, ten eerste kun je dan met mij praten, en als ik eerlijk ben, het is al weer een eeuw geleden dat ik iemand had gevonden die dat ook had. Het komt dus niet echt vaak voor, maar dat is niet heel erg toch? Alleen maar leuk voor me, je snapt vast wel hoe eenzaam ik me wel niet heb moeten voelen."
'Wat kun je nog meer met deze gave?'
Voordat Charlie kon antwoorden klonk er een harde gil vanachter. Leny lag op de grond. Takken en wortels en bladeren trokken haar aan haar enkels een donkerzwart gat in, ze gilde terwijl ze zich probeerde vast te houden aan een steen.
'HELENA HELP!,' gilde Leny, en de tranen sprongen in haar ogen. Door de pratende kat genaamd Charlie was Helena haar tienjarige zusje Leny helemaal vergeten.
Snel ging ze plat op de grond liggen, en begon te trekken aan haar handen. Maar de takken waren sterker en sleurde Leny mee de diepte in.
Helena bleef heel even staan, toen deed ze haar ogen dicht. En zonder te kijken stortte ze zichzelf het zwarte gat in om haar zusje te redden uit de klauwen van de takken.

Reageer (1)

  • Stage

    Goede opening, je hebt gelijk de aandacht al weten ze misschien al wat zich ervoor heeft afgespeeld'Wacht nou Helena!,' hijgend liet Leny zich op de grond vallen. Ze was vermoeid maar ook bang. Het was middernacht en er gingen vreemde verhalen rond over dit bos. Het zou beheerd worden door iets machtigs, machtiger dan alles op aarde, ware tovenarij en voor geen enkel mens toegankelijk. 'en voor geen enkel mens toegankelijk' zou beter lopen as je er een betr. vnw bij doet (die, dat, etc.) Want het volk van deze vreemde magie zou arrogant en onverbiddelijk zijn, mens hatende wezens waren het. Dat werd de kinderen altijd verteld. Mooi geschreven.Ik zou een aantal punten door komma's vervangen, dan lopen de zinnen beter
    Helena negeerde haar zusje. Ze concentreerde zich op heel andere dingen, zoals de kat die voor haar stond, en haar verlangend aanstaarde. komma tussen 'stond' en 'en haar' is overbodigHij was pikzwart, en had door het maanlicht een lugubere glans. Zijn ogen waren grote schoteltjes die ook wel op een maan leken, een volle maan. Het meest vreemde aan de kat was zijn oogkleur, die was namelijk ijswit. creepy... Je herhaalt hier meerde keren het woordje 'die' misschien kan je die laatste ofz. veranderen in iets van: oogkleur, in het spookachtige maanlicht wist Helena niet of ze zich de kille, ijswitte kleur van zijn ogen verbeelde, das wel erg dramatisch, nouja: wees creatief (:
    "Ik weet dat je me hoort" hoorde Helena ineens in haar hoofd. Ze keek verschikt naar de kat toe, die haar strak aanstaarde. Ze keek snel weg, en toen weer terug. De kat staarde nog steeds. Ik zou de dialoog van de kat schuingedrukt doen, dat is gebruikelijk bij dingen die via telepathie worden doorgegeven, om het zo te zeggen en je herhaalt het ww 'horen', ik zou doen: 'klonk een stem ineens in haar hoofd, zoiets...
    "Ja, ik ben het. Best onverstandig van je hier te komen, wie je ook mag zijn. Dit bos is geen plek voor jonge dames zoals jij. En ik kan het weten, ik ben al een paar eeuwen oud, en al die eeuwen kom ik al hier, en geloof me of niet, maar dat met jonge dames meen ik. Mijn naam is trouwens Charles als je dat wil weten. Maar ik word liever Charlie genoemd" haha, wie zou er ooit weg willen gaan als je praat met een kat! Beter een ; of : achter 'wie je ook mag zijn', miss, de 'en' aan het begin van de zin weglaten (en of & maar kan je beter vermijden aan het begin van een zin) verder herhaal je in die zin nog enkele keren 'en' waar dat onnodig is of beter vervangen kan worden. Ik zou na 'wil weten' een komma doen en 'maar' vervangen door 'al' en dan 'word' en 'ik' omwisselen, ter variatie.
    'Kun, kun je mij verstaan, C-charlie?,' stamelde Helena ongelovig. Ik weet niet of hier regels voor zijn maar miss. moet je iets van 'Cha- Charlie' omdat de C niet echt een klank is, en ook niet als een C word uitgesproken, ik zou trouwens kun en kun niet verbinden door een komma maar bijv. ku-kun je met een streepje
    "O, maar natuurlijk kan ik dat, ik denk dat je over de edelsteengave beschikt. Als ik jou was zal ik hier niet al te lang rond hangen. Maar weet je, het is onbeleefd je niet voor te stellen"
    'O sorry, mijn naam is Helena Bruch, ik woon hier nog niet zo lang. Ik kom uit Londen, in Engeland. Maar, als ik vragen mag, wat is de edelstenengave? En hebben veel mensen dat?' Zie het stukje over 'en' en 'maar' wat ik erder al zeiHelena voelde zich niet op haar gemak bij deze pratende kat. Was ze soms gek aan het worden? Katten praatten niet, althans, dat deden ze meestal niet.
    "Edelstenengave? O gewoon, ten eerste kun je dan met mij praten, en als ik eerlijk ben, het is al weer een eeuw geleden dat ik iemand had gevonden die dat ook had. Het komt dus niet echt vaak voor, maar dat is niet heel erg toch? Alleen maar leuk voor me, je snapt vast wel hoe eenzaam ik me wel niet heb moeten voelen." herhaling van 'het'
    'Wat kun je nog meer met deze gave?' dit is niet echt qua spelling ofz. maar een paar zinnen geleden wist ze er niets van us ik zou 'deze' vervangen door 'die' en 'kun' vervangen door 'kan' of 'zou kunnen', dat tweede omdat s
    dat nog typerend taalgebruik is voor de ontkenningsfase

    Voordat Charlie kon antwoorden klonk er een harde gil van achter. Leny lag op de grond. Takken en wortels en bladeren trokken haar aan haar enkels een donkerzwart gat in, ze gilde terwijl ze zich probeerde vast te houden aan een steen. Ik zou de punt na 'grond' vervangen door een komma, en de komma na 'in' vervangen door een punt of de bijzin veranderen in gillend probeerde ze zich vast te klampen aan een steen terwijl ze de afgrond in stortte ofz.
    'HELENA HELP!,' gilde Leny, en de tranen sprongen in haar ogen. Door de pratende kat genaamd Charlie was Helena haar tienjarige zusje Leny helemaal vergeten. 'en' na de komma is overbodig, enter ook
    Snel ging ze plat op de grond liggen, en begon te trekken aan haar handen. Ik zou deze zin veranderen wat hij is een beetje onduidlijk, iets van: en probeerde haar aan haar handen omhoog te trekken, maar je moet zoiezo óf 'en óf de komma weglaten. Hierna: 'Maar' aan het begin van de zin... Maar de takken waren sterker en sleurde Leny mee de diepte in. Miss. hier een dubbele enter als in aangeven dat er iets te gebeuren staaten het iets meer besef te geven
    Helena bleef heel even staan, toen deed ze haar ogen dicht. Dramatischer = sloot ze haar ogen, maar het is natuurlijk aan jouEn zonder te kijken stortte ze zichzelf het zwarte gat in om haar zusje te redden uit de klauwen van de takken. Mooie slotzin


    srry, ben op de IPad en het is laat, ik kom even niet verder en dus geen TIPS-TOPS samenvatting srry.... hoop dat je er toch its aan gehad hebt (:

    1 decennium geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen