OO2.

Toen ik aankwam in het apartement begon ik te lachen. Bond wist echt wat ik wou. Op de tafel zag ik, zoals hij zei, mijn koffers staan; Toen ik er een openklikte zag ik een post-it liggen op een berg met mijn favoirte kleren : lounge kleren.

'Zayn Malik woont in het appartement naast jou,
een groot raam in de muur van de eerste en de tweede verdiepding
scheid jullie twee appartementen.'


Ik zuchtte diep, serieus, kon hij me zien? Ik keek naast me en zag de grote woonkamer van Zayn's appartement wat in tegenstelling tot mijn gedachten kraaknet lag.
Ik deed de koffer terug toe en nam hem mee naar de slaapkamer. Weer keek ik uit op de, blijkbaar, slaapkamer van mijn buurman die juist binnenkwam. Ongemakkelijk staarde ik hem aan. Natuurlijk moest hij nog eerst vijf minuten wachten tegen dat hij doorhad dat hij er een buurvrouw bijhad. Toen hij doorhad dat ik naar hem stond te kijken, verscheen er een kleine grijns op zijn gezicht, waardoor ik ongemakkelijk begon te glimlachen. Ik zwaaide even vlug en legde toen de koffer op mijn bed. Weer keek ik naast me maar Zayn was al weg. Ik grinnikte even en begon toen met uitpakken van mijn eerste koffer. Ik kon wel een vreugde dansje doen, want de kleren, zoals je al wist, waren geweldig.
Een hoop sweaters, tank tops, shorten en joggings.
Direct pakte ik er een setje uit en liep naar de badkamer, die zoals verwacht, gigantisch was.
Opzich beviel het leven als de nieuwe Bond me wel..