*...TH...* My life in this horrible house! ^34^

Bill pov.

Esther is nog nergens te vinden als ik aan kom rijden. Gelukkig voel ik me nu niet zo onzeker als de vorige keer.
Ik zit er nog geen 3 minuten en Esther komt al aangelopen. We omhelzen elkaar en gelijk gaan er weer een aantal flitsen. Verontschuldigend kijk ik haar aan. Esther glimlacht alleen maar en wuift het met haar hand weg.
We lopen door het park heen en praten een beetje over koetjes en kalfjes. Totdat ik de ernst in haar stem hoor. “Ik wil je iets vertellen. Maar ik ben bang dat je me gestoord vind.”
Ik houd halt en houd haar tegen. “Als ik je gestoord moet vinden, moet er wel heel wat gebeuren. En dat gebeurt niet zo snel.”
“Na dit verhaal vind je dat wel.” Zegt ze dood serieus. Ik snap totaal niet wat hier aan de hand is. Vragend kijk ik haar aan.
“Kunnen we niet ergens anders heen gaan. Ik wil het je niet hier vertellen waar al die fotografen het kunnen horen.”
“Is goed, hoor. Waar wil je heen. Naar jouw huis? Of naar de mijne? Of ergens anders heen?”
“Naar jouw huis is goed. Kan dat?” vraagt ze en kijkt weg.
“Tuurlijk.” Zeg ik nog steeds zo opgewekt als daarnet. Esther lijkt een stuk minder vrolijk. We zeggen niets tegen elkaar als we naar de auto terug lopen. Ik moet haar 3 keer vragen hoe we het doen met de auto’s.
“Oh, uhh. Ik kan wel achter jou aan rijden, maar dat is zo ongezellig.” Antwoordt ze.
“Maar anders blijft die van jou hier zo staan. We gaan wel gewoon met 2 auto’s.” besluit ik dan maar.
Esther knikt en stapt dan in haar eigen auto. Ik stap ook in de mijne en rijd voorop naar huis toe. Ondertussen probeer ik me te bedenken wat Esther me wilt vertellen. Ze klonk ernstig, maar ik zou geen aanleiding weten van zover ik het weet.
We komen aan bij mijn huis en zonder wat te zeggen loopt Esther voor me naar binnen. Tom is in geen wegen te bekennen. “Wil je wat drinken?” vraag ik.
“Doe maar een glas water, alsjeblieft.” Antwoordt ze en gaat op de bank zitten.
Ik schenk een glas water en cola in zet het op de salontafel. Ik neem plaats naast haar en kijk haar vragend aan. “Oké, vertel maar eens.”