Hoofdstuk4: Agandaûr.

Bunker Carn Dûm bestond uit zwart steen, de ongelukkigste en vervloektste plek in heel Midden-Aarde en ooit de bunker waar de Witch King Angmar oorlog voerde. Maar nu heerste Agandaûr erover. Met een kwaadaardige grijns keek ik over de duizenden tenten en nog meer Orken.
Ik ging op de troon zitten omdat ik een commandant verwachtte, die inderdaad naar binnen kwam lopen en ging knielen in de midden van de zaal.
"Hoe groot is ons leger bij Carn Dûm?" vroeg ik.
"Twintigduizend orken momenteel, mijn heer."
"Mooi.... De plannen veranderen. Wij zullen Helms Diepte niet aanvallen."
"Maar heer, dat kunt u niet maken, de Orken willen een gevecht."
"Ooh en die zullen ze krijgen! Stuur vijftienduizend orken naar Rivendell. Ik leid de aanval. Elrond en zijn zonen wil ik levend hebben! Ik zal mijn belofte nakomen die ik in Fornost heb gemaakt."
De commandant knikte.
"Hoeveel orken zijn er bij de ruïnes van Berg Gundabad?" vroeg ik.
"Tienduizend, heer."
Ontevreden knikte ik naar de ork.
"Zodra we vijftigduizend Orken in ons bezit hebben, zullen we Helms Diepte aanvallen."
"Mijn heer, moet ik de Orken van Gundabad hier heen sturen?"
"Graag. Maar laat er duizend blijven. Gundabad zal verdacht worden als strategisch punt, en het zal uiteindelijk aangevallen worden. Zijn er ook nog Uruk Hais bij Isengard?"
"Ik weet het niet, heer. Ik zal er meteen een groepje verkenners op af sturen."
"Ja, doe dat maar. Als die er zijn, zullen zij ons helpen aan meer te komen."
Ik wees de Ork de deur toe.
"En commandant, als jij nog eens twijfelt aan mijn beslissingen, gooi ik je in de cel van de Witch Kings Mannen."
"Het zal niet weer gebeuren, mijn heer.."

Toen de Ork weg liep, stond ik op en liep ik naar buiten. Ik pakte een zwarte hoorn met verschillende tekens erop. Ik blies er zo hard mogelijk op als ik kon, en het geluid verspreidde zich door de lucht. Mijn Fell beast kwam op het geluid af en ging grommend voor mij op de grond liggen.
"Wij zijn goed op weg.." fluisterde ik.
Uiteindelijk ging ik erop zitten en het beest vloog brullend over het leger. Maar de pret duurde niet lang.
Wat is dat..?
Een draak vloog op Carn Dûm af en de vlammen vlogen uit zijn bek. Binnen een paar minuten was het hele fort aan het branden.
"Als ik Carn Dum niet krijg, krijgt niemand het.." schreeuwde de draak en snel vloog hij weer weg, dit keer richting Gundabad.
"Wat heeft dit te betekenen? Welke mislukkeling heeft de draak bevrijd!" donderde ik. Ik vloog richting Carn Dûm, die in vlammen opging.
Diep staarde ik naar het vuur. Op de trainingsgrond stonden Orken die ik nog kon redden, maar dat deed ik niet.
Ik vloog richting het kamp, stapte af en stuurde mijn Fell Beast weg.
Ik zag een hut, waar de Commandant normaal altijd zat. Toen ik naar binnen liep waren er velen Orken..
"Wegwezen, allemaal!" Diep teleurgesteld liepen alle Orken weg, behalve de commandant. Die met een kwaad gezicht naar mij keek.
"Vijtienduizend orken gaan naar Rivendell, ik wil dat de andere vijfduizend de draak gaan vermoorden." Zei ik.
"Mijn heer, ik twijfel niet aan uw plannen, maar we hebben snel een andere bunker nodig."
"Hmm.. Dat klinkt wel degelijk dat jij twijfelt aan mijn plannen. Helaas zijn er geen gevangenen meer anders had ik jou daar bij in gestopt! Maar je hebt gelijk. Negenduizend orken gaan naar Carn Dûm, veertienduizend Orken gaan Helms Diepte aanvallen, van achteren in de berg. Je krijgt vele explosieven en jij leidt de aanval als straf. Gebruik die explosieven wijs."
"Zodra ik de slag gewonnen heb, val ik met mijn leger Helms Diepte van voren aan." zei ik.
Ik ga nu naar Rivendell. Zodra de troepen arriveren, val jij helms diepte aan van achteren."
Ik liep met haast naar buiten, zin aan het elfenbloed aan mijn zwaard.