Hoofdstuk 9

Mackenzie

‘Wow iemand heeft heel erg zijn best gedaan aan haar uiterlijk,’ zei mijn vader lachend terwijl hij nogal sarcastisch naar mijn kleding keek. Ik wilde iets beledigends terug zeggen, maar bedacht me toen ik keek naar mijn oude blouse, shirt en mijn favoriete broek. Liam haalde zijn schouders op en trok me mee naar de tafel waar al wat pannenkoeken lagen.
‘Is er pindakaas?’ vroeg ik zodra ik aan tafel zat.
‘O, nee Mackenzie, je gaat niet mijn heerlijke pannenkoeken verpesten met pindakaas en jam!’ zei Skylar meteen. Ik zuchtte en schonk een glas melk in voor iedereen.
‘Nee, er is geen pindakaas,’ zei mijn vader met een glas melk in zijn handen. ‘We hebben wel nutella.’ Mijn zusje kon een grinnik niet onderdrukken en ik wist dat mijn ogen aan het stralen waren. Ik hield van nutella. Toen ik zes was had ik zelfs een spreekbeurt over nutella gehouden.
Ik greep de pot nutella zo’n beetje uit mijn vaders handen. Liam grinnikte en begon te schateren toen ik de lepel nutella in mijn mond stak in plaats van op mijn pannenkoek te smeren.
‘Gerard wil nooit dat we nutella hebben,’ mompelde ik. ‘Hij wil de goedkope duotroep.’ Liam rilde van gespeelde ergernis en keek me aan alsof ik had gezegd dat de wereld zou vergaan. ‘Haha, heel grappig.’ Ik gaf hem een lichte duw en smeerde een dikke laag nutella op mijn pannenkoek. ‘Lekker.’
‘De pannenkoek?’ vroeg mijn vader afwezig.
‘Die ook ja,’ mompelde ik en metteen kreeg ik een lepel van mijn zusje naar mijn hoofd. Ik schoot in de lach en at snel mijn pannenkoek op voordat ze nog meer spullen ging gooien.

'Is er iets leuks te doen hier in de buurt?' vroeg ik toen we allemaal klaar waren met eten.
'Je kan wandelen in de bossen,' zei mijn vader.
'Is er iets leuks te doen hier in de buurt?' vroeg ik nogmaals. Mijn vader zuchtte en mompelde iets over een markt in het dorp. Liam begon te gebaren en we keken hem allemaal verbaasd en niet begrijpend aan. Hij zuchtte pakte zijn mes en deed alsof hij iemand neer stak.
'Mensen vermoorden klinkt niet heel bijzonder aantrekkelijk,' zei Skylar onschuldig en ik zag dat Liam moeite moest doen om niet met zijn ogen te rollen. Hij pakte zijn vork op en begon ze tegen elkaar aan te slaan en te tikken, maar het werd er niet echt duidelijker op.
'Liam,' zuchtte mijn vader terwijl hij een notitieboekje en een pen naar hem toe schoof. 'Ik had je toch al eerder verteld dat je niet zo goed in hint bent.' Liam draaide nu wel mijn zijn ogen en schreef iets op.
'Er is een kasteel in de buurt?' Ik kon de enthousiast me niet uit mijn stem houden.
'Kenzie, we gaan één keer naar de ruïne en niet iedere dag,' zuchtte mijn vader. Hij keek Liam een beetje chagrijnig aan. 'Er was een reden waarom ik haar niet over de ruïne vertelde.' Liam haalde onschuldig zijn schouders op.
'We kunnen vanmiddag...'
'NEE,' zeiden Skylar en mijn vader tegelijkertijd.
'Maar...'
'Nee,' zeiden ze weer.
'Dus...'
'Nee!' Boos en teleurgesteld keek ik voor me uit. Liam keek ons aan alsof hij van alles gemist had, maar besefte dat hij het waarschijnlijk niet wilde weten.
'We kunnen ook...'
'We gaan vandaag niet naar het kasteel, Mackenzie,' zei Skylar. Boos stond ik op.
'Dat wilde ik dus helemaal niet gaan zeggen,' snauwde ik terwijl ik het huisje liep.