[NL] Als een lopend vuurtje

Roddelen was een van de favoriete activiteiten van de leerlingen van Hogwarts. Sinds de dag van de oprichting gonsde het op het kasteel van de geruchten over professoren die tegen hun theelepel praatten, rivaliserende huizen die voedselgevechten planden en geesten die waren betrapt terwijl ze de Ierse volksdans aan het oefenen waren in een leeg lokaal. Percy Weasley had altijd een hekel gehad aan dit soort laagbijdegrondse, hoogstwaarschijnlijk compleet onzinnige en bovendien grotendeels onware verhalen die de ronde deden. Hij weigerde mee te doen aan de gemeenschappelijke hobby, wat voor een aantal gemene roddels over zijn persoon had gezorgd. Overal waar hij kwam vielen gefluisterde gesprekken plotseling stil en hij haatte het. Uiteindelijk was de stroom waar zijn medeleerlingen zich mee voedden echter uitgeput en werd hij met rust gelaten omdat de voorkeur uitging naar meer spectaculaire onderwerpen.
      Althans, dat was het geval tot Oliver Wood de fout maakte hem midden in de Great Hall te kussen. Niet de allerslimste zet, maar Percy kon niet oprecht beweren dat hij er enig steekhoudend bezwaar tegen had. Het geroddel had hem weer als belangrijkste onderwerp gevonden, maar dit keer was het grote schandaal niet dat iemand had verzonnen dat hij een inktvampier moest zijn. Overal waar hij kwam vielen gefluisterde gesprekken stil en hij had daar totaal geen problemen mee, want voor het eerst ging het om iets waar hij graag aan herinnerd werd.