De Brief

ik opende mijn ogen al wat ik zag was duisternis ik schrok op en het eerste geruststellende geluid was van Alex '' hm.. rustig'' hoorde ik hem slaperig zeggen.
ik zuchtte en ging weer liggen, hij legde zijn hand op mijn schouder, ik vond het fijn maar slapen kon ik niet.
op dat moment hoor ik beneden gestommel. ''Alex... ey psst Alex..." ik schudde tegen alex zijn been ''wat!?..'' '' ik hoor beneden wat...''
Alex stond meteen op. ''blijf hier en hou het donker en wees stil'' ''goed, doe voorzichtig...'' dan loopt Alex weg aan zijn voetstappen te horen.
ik wacht op de bank inelkaar gezakt zo'n 20 min, ik raak ongerust. ik sta op en zoek handtastelijk een voorwerp om mij te verdedigen, ik hou een brief opener in mijn handen en loop voorzichtig naar de deur. aangekomen draai ik langzaam de deurknop open, ''A .... a... Alex?'' bibbert mijn stem.
ik loop heel zacht op de marmere vloer, ik loop de trap af naar de gang. ik zie licht branden in de keuken door een kier, mijn hart zit in mijn keel toen ik de deurknop aanraakte op dat moment verzamelde ik al mijn moed en gooide de deur open, '' WAT DOE JE IN ONS HUI....'' ik zag Alex zitten met een brief voor zijn neus en zijn handen op zijn gezicht, najah.. gezicht.. masker dan, Ik liet de brieven opener uit mijn handen glijden op t aanrecht en hurkte naast Alex.
''Alex... gaat het'' hij snuifde en spande zijn rug aan, ik legde mijn hand op zijn rug en probeerde hem gerust te stellen.
''wat heeft je zo boos gemaakt?'' vroeg ik lief, ''brief ...'' en hij stond op en sprintte de keuken uit de trap op naar boven.
ik pakte de brief en las m..

Geachte Heer Alexander Noir.
Hierbij wil ik u mededelen dat er een mogelijkheid is om uw verminking te verbeteren
er is eindelijk een goeie dokter ervoor die u kan helpen.

Vriendelijke Groet.

D. Anthonius

nu begreep ik eindelijk wat er met Alex was! ik stond op en rende de hal op.. ''waar was hij ookalweer''
ik rende de trap op naar boven ''Alex!!!..'' geen antwoord. ik onderzoek de badkamer, mijn kamer, zijn kamer, de bibliotheek maar ik kan hem niet vinden.
dan opeens schiet het me tenbinnen ''het toren kamertje!'' roep ik luid ik maak een sprong naar de deur van de toren kamer en sprint de trap op..
de kamer is rond en heeft stenen muren op de vloer ligt rood tappijt in het puntdak zitten kleine raampjes 4 maarliefst het toren kamertje heeft niet veel. alleen maar een openhaard een stoel een tafel en een lamp.. en daar zit hij in de stoel voor de brandende openhaard.
''Alex?..'' '' ga weg alsjeblieft...'' zegt hij tervergeefs '' absoluut niet'' ik loop naar de stoel toe en kniel bij hem neer.
'' is het daarom dat je dat masker draagt?'' hij knikt ik pak zijn hand vast en hij knijpt er echter licht in.
'' ik zal nooit over je gezicht oordelen, je hebt me beschermd en in huis gehaald''
hij draaide zich naar mij om '' weet ik, je bent een lief persoon'' hij streelt langs mijn wang recht naar mijn haar.
ik bloos en kijk hem aan dan sta ik op en trek hem van de stoel af ''kom naar de woonkamer anders kan ik niet zitten''
hij haalt zijn schouders op en laat zich mee trekken.