Keylina's kroning - 15

“Je moet nog veel leren”, zei mam zacht. “Maar je hebt ons, je hebt Lizzie, je hebt Yue. Het komt wel goed.”
“Yue is eind deze week weer weg”, zuchtte ze.
“Nee, jullie hebben me nog te hard nodig, dat zie ik nu wel in. Ik stuur Sokka naar huis, hij moet maar even samen met Yle, Diana en Thomatio de stam besturen. Ik blijf nog even, tot jullie het alleen kunnen.”
“Echt?” Keylina keek Yue verbaasd aan.
“Ik ga het echt niet riskeren dat door een foutje van jullie een of andere vechtlustige idioot de macht weer grijpt hoor”, grijnsde Yue. Keylina schrok.
“Denk je echt…”
“Nee, ik maakte maar een grapje, zo’n vaart zal het niet lopen”, suste Yue. “Maar al zullen andere volken het niet willen horen, momenteel is de vuurnatie het belangrijkste en zijn we er allemaal afhankelijk van.”
“Het komt allemaal wel in orde”, zei ik. Yue knikte.
“Ja, het komt goed”, knikte ook mam overtuigd.

“Ik ga naar mam”, zei Keylina. “Kijken hoe het met haar is.”
“Zal ik meegaan?”, stelde Yue voor. “Ik wil wel eens horen van Rin hoeveel Jursena gisteren gegeten heeft.”
“Oké”, knikte Keylina.
“We moeten Airi straks ook maar even gaan vragen of ze wil helpen. Is haar lieve soldaat trouwens al op bezoek geweest?”
“Lieve soldaat? Oh hemel, ja, ik had alle bezoek verboden voorlopig, omdat het al zo druk is.”
“Laat hem dan na je kroning maar komen”, stelde ik voor. “En we kunnen haar dadelijk even gaan vragen of ze je moeder wilt verzorgen.”
“Oké”, Keylina glimlachte.

“Sst, ze slaapt”, beduidde Rin meteen toen we binnen kwamen.
“Hoe gaat het met haar?”, fluisterde Keylina.
“Niet geweldig, maar ze kan morgen wel een half uurtje uit bed voor uw kroning”, beloofde Rin. “Goed dat u er gisteren was, prinses Yue. Nog een paar uur zonder verzorging had echt problematisch geweest. En sorry”, ze wendde zich tot Keylina. “Ik was haar zowat vergeten, nu mijn moeder er ook was. Ik dacht dat ze me wel zou laten roepen als ze me nodig had.”