Crash nineteen

Een trillerige zucht vind zijn weg, via mijn lippen, naar buiten als de deur wordt opengedaan. Zayn en Liam komen binnen en kijken me aan.

"Hey Lou..." Liam's stem klinkt laag, iets wat ik niet gewoon ben van hem. Zou er iets zijn met Harry of met Linn's vader?

Ik kijk op en zie nog net hoe Zayn een laatste traan van zijn wang wegveegt. Hij heeft gehuild...
"Ik denk dat het beter is dat we allemaal gaan slapen. Het was een bewogen dag" zegt Liam. Iedereen knikt.
"Li, mag ik in de zetel blijven slapen?" vraag ik.
Waarom ik het vraag? en waarom vraag ik het aan Liam vraag ? I dont know. Misschien omdat hij het vaderfigur in huis is en dat het net zou klinken al 'pap, mag ik in de zetel slapen?' Liam knikt, waarna ik me goed neerleg op het grote beige kussen. Niall staat op en neemt een donkerbruin deken uit de kast en legt het over me heen.
"Slaapwel Lou" fluistert hij. Een waterige glimlach verschijnt rond mijn lippen, "Slaapwel Ni"
ik sluit mijn ogen en trek het laken wat verder, tot net onder mijn neus.

"Euhm... Zou ik hier mogen blijven slapen?" Linn's stem dringt mijn gehoorgang binnen.
"Tuurlijk. Harry zijn bed is vrij"
Niall's woorden zorgen ervoor dat mijn spieren zich allemaal voor een seconde aanspannen.
"Nee, de zetel is ook goed hoor" antwoordt Linn. Meteen ontspan ik me terug. Dank je Linn, denk ik bij mezelf.


Ik open één oog en zie hoe
De andere drie zich naar boven begeven terwijl Linn nog een deken uit de kast haalt en zich in de andere zetel neerlegt. Ik open mijn beide ogen en ga opnieuw rechtop zitten. Verwonderd kijkt Linn op.
"En waar is je moeder dan?" Vraag ik haar. Linn zucht stilletjes en zet zich ook rechtop.
"Ze wilde bij mijn vader blijven. Ze wou niet mee naar huis"
Ik knik begrijpend. Linn doet haar mond open om iets te zeggen, maar sluit hem dan weer. Ik kijk haar met een 'zeg-maar-ik-bijt-niet' blik aan en opnieuw opent ze haar mond;
"De kans dat paps erdoor komt is miniem"
Mijn blik vind de grond.
"Het moet erg zijn voor je" fluister ik. In mijn ooghoek zie ik dat Linn zachtjes knikt. Ze trekt haar knieën op en slaagt het deken rond haar heen.
"Hoelang had je al iets met Harry?"
Meteen vliegen mijn ogen haar richting uit. Wilt ze nu werkelijk iets weten over Harry? Mijn adem stokt in mijn keel en mijn handen beginnen te trillen als ik aan Harry denk.
Linn kijkt me vragend aan. Ik kijk terug naar de grond en hoor hoe ze opstaat en naast me komt zitten.
"Hé, het komt goed met Harry" fluistert ze zacht terwijl ze haar hand op mijn schouder legt. Ik voel hoe mijn schouders beginnen te schokken, hoe zeer ik het ook niet wil. Ik begin weer te huilen. Linn streelt rustgevend over mijn rug. Ik leg me wat dichter tegen haar aan, iets wat ze niet verwacht had, maar ze laat het wel toe.
"Harry is de liefste jongen op de hele wereld" fluister ik, "Hij doet nooit een vlieg kwaad en zorgt zo goed voor andere mensen."
Linn zegt niets. Ze luistert enkel, ze luistert naar de verhalen die ik vertel over Harry, de jongens en mij. Bij sommige verhalen begin in spontaan te glimlachen.
Zo glijden uren voorbij. Ik vertel iets over Harry, of de andere jongens en Linn vertelt iets over haar, of haar familie. Ze vertelt ook dat ze Niall een super leuke jongen vind. Ze vindt hem schattig en ik heb het gevoel dat ze stiekem wat verliefd is.

Langzaamaan voel ik me slaperig worden. Mijn oogleden worden zwaar en Linn merkt het. Ze staat op en legt me neer in de zetel, net zoals Niall daarjuist ook deed. Ze legt het deken weer over me heen, waarna ik in slaap val.