Lost OO5.

Harry Edward Styles

Dear Louis, Niall, Liam and Zayn,

Ik wil jullie laten weten, dat ik op een soort vakantie ben. Ik weet niet wanneer ik terug ben, dat kan over een aantal weken zijn, maar ook pas over een aantal maanden of pas over een jaar. Ik heb werkelijk geen hoe ik dit moet brengen. Hopelijk zijn jullie niet al te boos, maar waarschijnlijk wel. Het was absoluut niet mijn bedoeling om jullie en de band in de steek te laten, maar ik kan het gewoon echt niet meer aan. Ik heb rust nodig. En hopelijk willen jullie me na deze 'vakantie' nog terug in de band, maar goed.. Ik begrijp het als jullie me nu definitief eruit kicken. Want ik zou denk hetzelfde gedaan hebben.

Oh ja, het heeft geen nut om mij te zoeken of iets. Zoeken naar Vanessa heeft ook geen nut, want zij is met me mee. Bellen is ook niet mogelijk, aangezien we onze telefoons in het appartement hebben laten liggen. Ik heb echt mijn rust nodig. Ik heb niet bepaald leuk tegen jullie gedaan, maar ik had het gevoel dat jullie me niet meer moesten en daarom wilde ik zo graag weg. Weg van de drama. Toch hoop ik dat jullie me na dit niet haten of zo en we misschien alles opnieuw kunnen opbouwen, als ik terug ben. Als ik ooit terug kom.

Hopelijk kunnen jullie dit alles ergens begrijpen,

I love you guys and take care,

Harry

Een traan druppelde op het papier. De jongens zouden hier binnen een aantal minuten zonder enig benul binnenkomen. Ik had Liam vanochtend nog een berichtje gestuurd, dat ik door wilde met de band en al mijn inzet zou tonen. Wat moest ik anders? Ik voelde me kut. Gewoon echt kut. Ik liet mijn vijf beste 'vrienden' in de steek. Tenminste, zo voelde het. Ik wist dat ik ook aan mezelf moest denken, maar alsnog. Het voelde als verraad.
"Harry? We moeten naar het vliegtuig," fluisterde Vanessa zachtjes. Ik ging zuchtend van de stoel af en keek haar aan. Haar prachtige bruine ogen keken me medelevend aan. Ik knikte naar haar en pakte haar hand beet en liep samen met haar naar mijn auto. Ik deed de deur open voor Vanessa en ging daarna zelf zitten. We reden de parkeerplaats af en het schuldgevoel werd alleen maar groter. Moest ik dit wel doen?
"What's up, Styles?" vroeg Vanessa om die klote stilte te verbreken. Ik haalde mijn schouders op. Wat was er met me aan de hand? Geen idee.
"Ik heb het gevoel, dat ik ze in de steek laat. Alsof ik dit niet moet doen, ook al weet ik dat ik dit juist wel moet doen. Maar het voelt als een verraad. Ik weet het ook niet Vanes." Ze knikte begrijpelijk, maar wist niet wat ze er op moest zeggen. Maar ik wist het zelf ook allemaal niet meer.

We liepen hand in hand door de slurf heen, richting het vliegtuig. De stewardess, die ons een prettige reis wenste, had een iets te strak pakje aan en net iets teveel make-up op, wat erg zonde was. We namen plek op onze bestemde stoelen. Tweede klasse reizen was zo anders dan eerste klasse. Maar ik ging mijn leven veranderen en ik kon nu niet meer terug. Vanaf nu was ik niet meer de Harry Styles, maar ik was gewoon Harry Styles. De bakker uit Holmes Chapel, die toevallig een passie voor zingen had. Net zoals Vanessa. Vanessa was vanaf nu niet meer het vriendinnetje van de Harry Styes, maar gewoon het vriendinnetje van Harry Styles.
"Waar denk je aan," fluisterde Vanessa in mijn oor.
"Over van alles en nog wat," gaf ik eerlijk toe. Ik wist, dat dit echt een moment van mijn leven ging worden, dat ik nooit meer zou vergeten. Ik ben al zo lang hard aan het werk. En de laatst tijd lijkt het net alsof ellende en pijn mijn enige vriend was, want ik kan je vertellen. Het deed me echt heel veel pijn om telkens ruzie te hebben met mijn beste vrienden. Alle seizoenen veranderen een keer, ze blijven nooit hetzelfde. En nu voel ik mezelf ook zo. Ik ga ook veranderen. Ik blijf niet meer de oude Harry die ik altijd ben geweest. Nee, ik groei op. Ik ga dingen op een andere manier bekijken. De wereld op een andere manier bekijken, op een volwassener manier. Het leven is te kort om spijt te hebben van dingen. Dus ik ga nu proberen om van mijn fouten te leren, maar ze in het verleden te laten. Je hebt maar een leven om te leven, dus je moet daar het beste van maken. En ik was nu de knopen aan het doorhakken, die me vasthielden aan de ellende. Ik ging opzoek naar geluk. Ik ga het verleden achter me laten. Een nieuwe wereld is op me aan het wachten en het is aan mij om deze kans te nemen. Ik weet dat ik het aankan en vandaag gaat mijn nieuwe leven beginnen, samen met het mooiste meisje ter wereld. Het meisje waar ik stapel verliefd op was geworden.